Gedichten

[p. 66]

Aen myne Lier.

O dierbre tolk van myne ziel,

Wanneer zy klaer en hel

Van rein gevoelen glanste en blonk!
O speeltuig, dat natuer my schonk,

Aenbeden Lier, vaerwel!

Reeds vroeg behandelde u myn jeugd,

Maer ruw en zonder klem;

'k Heb jaren lang de snaer gedrukt,
Eer ik den toon vond, die verrukt

Als een geliefde stem.

Thans werd myn toongreep minder ruw,

Thans bleef de wanklank weg,

Thans waert ge me enkel zoet genot,
En thans vereischt het nydig lot,

Dat ik u nederlegg'!

[p. 67]

 

Dat ik u neêrlegge en vergeet'

 

Als een onnut sieraed,

 

Als iets, dat aen de jongheid past,

 

Maer dat by later pligt en last,

 

Benadeelt en misstaet.

 

 

 

Er is nogtans, by 't zacht gekweel,

 

U soms een toon ontvloeid,

 

Die in den zangstryd werd gehoord

 

Gelyk een ongewoon akkoord,

 

En de aendacht heeft geboeid.

 

 

 

Er was nogtans in 't maetgeluid,

 

Dat in uw snaren stak,

 

Iets vreemds, dat op een teêr gemoed

 

Soms neêrviel als een tranenvloed,

 

Of tot een herte sprak.

 

 

 

Op 't hooren van uw toongeruisch

 

Ontlook myn ziel, zoo zacht,

 

Zoo teeder als de roozenknop

 

Bepereld door den regendrop,

 

Waer eerst de zon op lacht!

 

 

 

Uw klank was de echo van myn hert,

 

In vreugde of bang verdriet;

 

Zoo haest dat hert eens juichte in my,

 

Dan waert gy vol van melody,

 

Gelyk een zegelied.

 

 

[p. 68]

 

Maer was dat hert aen wee ten prooi,

 

Of voor gevaer beducht

 

Van panden, teederlyk bemind,

 

Dan treurdet gy als de avondwind,

 

Die door de wouden zucht.

 

 

 

Welaen, myn Lier, de pligt gebood:

 

Bedrukt leg ik u neêr,

 

Maer gunt het lot my weder rust,

 

Eer de ouderdom myn' zanglust bluscht,

 

Verrukt neem ik u weêr.

 

 

 

Er slaept ligt op de gouden snaer

 

Nog menig roerend lied;

 

Maer ach! wat baet aen filomeel

 

De zangtrezoor van hare keel,

 

Wanneer de lente vliedt?

 

 

 

En myne lente is thans voorby,

 

Voorby met zang en spel,

 

Met jeugd en vreugd en lief en leed;

 

Thans eischt de zomer zorg en zweet; -

 

Aenbeden Lier, vaerwel!

1839.