|
| |
| |
| |
De Linnenmakery, Vlaenderens Welvaren.
Bekroond met den gouden Eereprys door de Maetschappy van Rhetorika te Thielt, den 31 Mei 1830.
‘Vlaendren! welk een vruchtbaerheid
Heeft natuer, met milden zegen,
Over uwen grond gespreid!
Welk een rykdom aller wegen!
't Oog ontmoet, waerheen 't zich wend',
Groene beemden, gouden baren
Loover, bloesem, zonder end!
Maer wat is dit welig groen,
Ginder golvend langs de velden,
Dat het oog kan poozen doen
Met een' wellust niet te melden?
Als de grasbeemd malsch en digt,
Staet het tenger op te groeijen
En met blauw gebloemt' te bloeijen:
Schoon, verruklyk landgezicht!’
| |
| |
Vreemdling! 't zacht gekleurd gewas,
Dat zich opdoet voor uwe oogen,
Is het onwaerdeerbaer vlas! -
Peru moge op goudstof bogen,
En Golkonde op ryk gesteent':
Vlaendren vindt zyn' schat en welvaert
Niet in schitterende delfaerd',
Maer in dit gewas vereend!
Zie dat volk, op welks gelaet
Nyvre vlyt en vergenoeging
('t Merk van deugd) geteekend staet,
By de zucht tot werk en zwoeging;
Moet dit vlas hem schatting geven;
Zyn bestaen, zyn lust, zyn leven
In de hutten, die zich daer
Onder 't luw geboomt' verdringen,
Wordt men druk noch ramp gewaer.
Blydschap heerscht er, juichen, zingen!
Aen het vlas heeft elk zyn taek,
In 't bewerken, in 't bereiden:
Ouderdom en kindschheid, beiden
Deelen d'arbeid en 't vermaek!
Daer zit bolle meid en vrouw
Aen het snorrend wiel te spinnen,
Wen, op 't klepprend weefgetouw,
| |
| |
't Garen tot een duerzaem linnen
Door de mannen wordt gebragt;
En de stof aldaer gewonnen
Dient vaek tot een koningsdragt!
't Zyn niet slechts die hutten, neen!
't Zyn die dorpen en die vlekken,
Tal- en volkryk, niet alleen,
Die het vlas ten bloei moet strekken:
Ga! beschouw 't gewoel, 't gedrang,
In de ryke handelssteden:
Onder al haer werkzaemheden
Eischt het linnen d'eersten rang.
Zie de marktplaets daer vervold
Met die kostbre linnenstukken,
Daer zal u de vreugd verrukken
Die uit aller oogen straelt,
Wyl de wever, met de gelden,
Die hem stedelingen telden,
By den steedling voorraed haelt!
Wyk dan 't woelig stadsgedruisch
Voor de stille waterzoomen
En het murmlend brongesuis
Langs de kronkelende stroomen,
Vindt ge een schoon, een grootsch gezicht,
Waer, in uitgestrekte ryen,
| |
| |
Op de nat besprengde weijen,
't Prachtig doek te bleeken ligt!
Wend alsnog, voor 't laetst uw' tred,
Waer het dok met handelsschepen
Op dat torschen, stuwen, slepen,
Wen het logge kielgevaert'
't Linnen in zyn romp voelt lassen,
Om 't langs de onafmeetbre plassen,
Heen te voeren langs heel de aerd'!
Merk het op! niet slechts tot pracht
Zult ge ons linnen nuttig vinden:
Aen dat weefsel en zyn kracht
Dankt de zeevaert, naest de winden,
Hare vlugheid, haer bestaen:
Zie! gewiekt met linnen vleugelen,
Snelt de kiel (zoo ligt te teugelen)
Vreemdling! ja, de vruchtbaerheid,
Die natuer, met milden zegen,
Over onze velden spreidt,
Lacht, te regt, u lieflyk tegen;
Maer de rykdom, die daer groeit,
Al die wasdom moog' verminderen;
Niets zal Vlaendrens welvaert hinderen,
Zoo slechts 't Linnenmaken bloeit!
|
|
Auteursrechtvrij