Gedichten

[p. 6]

De laetste Zwaluw.

October strooit, by wind en vlagen,

De gele blaedren langs den grond;

Reeds koud en huivrig zyn de dagen,

En vliegt gy, Zwaluw! hier nog rond?

O vlugt, geliefde! vlugt dees streken,
Door al uw zustren reeds ontweken;

Zet u in betere oorden neêr;

De lente is hier al lang verdwenen;
De lieve zomer ook is henen:

Hier zyn geen schoone dagen meer!

Geliefde, vlugt! geen voedzaem koren

Staet hier meer op het dorre land;

Waer 't ryk en vruchtbaer was te voren,

Vindt gy thans niets dan stuivend zand;

Geen plekje gronds bleef uitgezonderd:
't Is alles naekt en bloot geplonderd;

[p. 7]

 

Het woud zelfs schudt zyn hulsel neêr.

 

Blyf in dit oord niet langer zwerven,

 

Of ligt zult ge er aen honger sterven; -

 

Hier is op 't veld geen voedsel meer!

 

 

 

Vlieg heen! men vindt hier op den akker

 

Geen' vogel meer, die zingen wil;

 

Niets schynt er levendig, niets wakker;

 

Maer alles is er dood en stil.

 

Alleen, op boomen hoog gewassen

 

Zit eenzaem soms een raef te krassen;

 

Alleen, by 't windrig, buijig weêr,

 

Hoort men van verre een jagtroer knallen,

 

Of 't rundvee loeijen op de stallen; -

 

Hier is op 't veld geen vreugde meer!

 

 

 

Vlugt, lieve! want nog luttel weken,

 

En dan zal 't hier zoo yslyk zyn!

 

Dan maekt de winter deze streken

 

Zoo naer, zoo doodsch als een woestyn.

 

Dan klemt de vorst met yzren handen

 

De stroomende rivier in banden;

 

Dan stort de scherpe hagel neêr;

 

Dan zal de sneeuw natuer bedekken,

 

En haer tot rouwgewaed verstrekken;

 

Dan is hier niets dan weedom meer!

 

 

 

Gy hoort wat plagen, welke rampen

 

Zich hechten aen deez' ruwen grond;

[p. 8]

 

Hoe alles met den dood zal kampen,

 

En vliegt gy, Zwaluw! hier nog rond?

 

O vlugt, geliefde! vlugt dees streken,

 

Door al uw zustren reeds ontweken;

 

Zet u in betere oorden neêr;

 

En als de winter is verdreven,

 

En als de schepping zal herleven,

 

Breng, lieve! dan de lente ons weêr!

1828.