Het burgslot van Zomergem
(1840)–Karel Lodewijk Ledeganck–
Auteursrechtvrij
[pagina 35]
| |
[pagina 37]
| |
Wat? wat schort er aen graef Siegfried,
Dat hy dus zyn rede staekt?
Is zyn tong de spraek benomen,
Door beroerdheid aengeraekt?
Wat, wat schort er aen graef Siegfried,
Dat hy niet een woord meer slaekt?
Wat, wat komt graef Siegfried over,
Dat hy gilt gelyk verstikt?
Valt zyn dochter hem in de armen,
Die dus plotsling hem verschrikt?
Wat, wat komt graef Siegfried over
Dat zyn oog zoo aeklig blikt?
| |
[pagina 38]
| |
Neen! geene onverwachte krankheid
Heeft op eens zyn bloed gestremd;
Neen, zyn dochter - o! zyn dochter,
Is thans tot geen scherts gestemd;
Neen, maer ziet gy d'yzren handschoen,
Die zyn trotschen nek omklemt?
Ziet gy daer die vlammende oogen
En dat forsche mansgestalt',
Waer graef Siegfried onder bukt en
Als een blok ter neder valt?
Hoort gy 't scherp getoon diens horens,
Die door 't ruime burgslot schalt?
Jonker Koenraed's yzren handschoen,
Jonker Koenraed's hoog gestalt'
Is 't waeronder de oude Siegfried
Als een blok ter neder valt;
Jonker Koenraed's zilvren horen
Is het die door 't burgslot schalt!
| |
[pagina 39]
| |
Ja, de sluier vloog aen flarden,
Die hem dekte daer hy zat,
En zyn hand had, als een springslot,
Siegfried by de keel gevat,
Eer die 't woord had uitgesproken
Dat hy op de lippen had!
En nu stond hy daer in 't pantser,
Gansch door yzer als omschorst;
En hy drukte, fier en dreigend,
Eenen voet op 's graven borst,
En hy zag op d'overraste
Als een zegepralend vorst!
O! 't was schoon hem aen te schouwen;
Want aen trekken, teeder schier,
Huwde de eedle jonge ridder
d'Echten mannelyken zwier;
En nu zweefde op deze trekken
Eene ziel van vlam en vier!
| |
[pagina 40]
| |
Jonker Koenraed was van inborst
Tevens wreed en zacht en rond;
Zacht wanneer hy aen zyn wenschen
Niemand wederstrevIg vond;
Gruwlyk wreed, wanneer het minste
Aen zyn' stalen wil weêrstond.
O! 't was schoon hem aen te schouwen
In dees vreesselyken stand.
Met des graefs ontwrongen degen
En zyn zegel in de hand;
Schoon als de engel, die zyn spere
In den ysbren draekmuil plant!
‘Ha! hardnekkige! al te lang is 't
Dat ik dynen hoon verkrop;’
(Dus snauwt Koenraed hem in de ooren)
‘Spreek, wat geeft gy liefst thans op,
Uw door my aenbeden dochter,
Of dyn' hatelyken kop?
| |
[pagina 41]
| |
Spreek (terwyl myn trouwe lyfknecht
Met de jonkvrouw henen rent),
Hangt gy d'afdruk van dit zegel
Aen dit kostlyk perkament?
Zweert gy op dit heilig kruisbeeld
Dat gy my als zoon erkent?
Zweert gy op dit heilig kruisbeeld?....’
Siegfried wrong zich in het rond,
Grypende in de sneê zyns degens
Dien hy boog tot op den grond; -
Doodlyk wit was heel zyn aenzicht,
Wit als 't schuim op zynen mond.
‘Zweert gy, eer myn manschap nadert
Eer het licht u wordt ontroofd? -
Hoor, men komt, de vouten daevren.....’
Siegfried wendde nog eens 't hoofd,
En zyn borst maekte een geluid, als
Werd er 't leven in gedoofd.
| |
[pagina 42]
| |
En nu sleepte wreede Koenraed
By het hoofd hem uit de zael.
Maer waer bragt hy zynen vyand,
En wat was diens laetst onthael?
Loosde hy zyn jongste zuchten,
Onder Koenraed's moordend stael?
Ach, dit kan geen stervling weten:
Want in 't oude, sterke slot,
Zyn er diepe wenteltrappen,
Is er menig donker kot;
En wat ooyt aldaer gebeurd is
Weet alleen de groote God!
Luttel stonden na dat Koenraed
Met den ouden graef verdween,
Kwamen vier vermomde knechten
In de breede zael byeen,
Alwaer, weinig stonden later,
De eedle jonker zelf verscheen.
| |
[pagina 43]
| |
Hel en vreeslyk was de vlamme
Die zyn oog in 't duister schoot,
Toen hy sprak tot zyn vertrouwden:
‘Is 't volvoerd wat ik gebood?....’
‘Eedle ridder’, was het antwoord,
‘'t Siot is u, en - alles dood!’
‘Alles, ja!’ sprak een der mannen,
‘Doch terwyl ik straks u zocht,
Hoorde ik even daer iets ramlen
Als een keten, zoo my docht,
Ja, het scheen me als hoorde ik huilen
In eene onderaerdsche krocht.’
‘Gy hebt niets gehoord,’ riep Koenraed,
‘Niets dan 't huilen van den hond! -
Hoort! van al wat hier gebeurde
Vall' geen woord u uit den mond;
Wie van u dit mogt vergeten,
Leefde zynen laetsten stond!’
|
|