Uit 's levens ernst en kluchten

[p. 217]

Vreemde uitspraak.

‘Geen taal,’ - zeî eens een snugg're bol,
‘Zoo vreemd en vol bezwaren,
Als 't Engelsch; - wijl 't een uitspraak eischt,
Die niemand kan verklaren.
Ziehier, bij voorbeeld, één bewijs
Van vreemde spellingreeg'len,

Dat uitermate sterk en klaar
Mijn zeggen kan bezeeg'len.

[p. 218]

 

Een Engelsch schrijver spelt aldus:

 

B, - O, - en Z daarneven;

 

Nu zou men denken, dat die naam

 

In de uitspraak Boz moest geven;

 

Maar, mis! Er ligt een wijde kloof

 

Hier tusschen schijn en wezen,

 

Want, ja, er staat wel Boz gespeld,

 

Maar Dickens moet men lezen.’