‘Klaro. Papia kuné. Splik'é e situashon i bis'é ku kos ta pèrtá.’
‘Bien bèrdè semper bo ta sali pèrdí. Bo ta lubidá ku Toni den su tempu tabata un parandero di grita. Bo mester kanga saya kuné, zundr'é, kòrta su kurpa ku palabra, dal e un bòftá. Anto e ta spanta. Pasobra e ta kere ku e ta pèrdè un di su hendenan. Mesora e ta laga fir pa bo. Bo n' ta komprondé ta kon mester trata?’
Bubuchi a keda wak Leonardo duru den su kara i para pensa un momentu. Djei el a gradisí Leonardo pa e bon konseho i baha pa kas.
‘Hal'é na un bon zundrá’, Leonardo a grita, sigun Bubuchi tabata kamna bai.
Su siguiente djadumingu Bubuchi tabata sintá atrobe dilanti di su radio, bon nèrvioso i kasi pa rementá di nèrvio ku ansha.
‘Veinte pesos’, e stèm na radio di San Dumingu tabata kanta kada be. Bubuchi a kuminsá trose den stul i kome uña. Sodó friu a rementá na su frenta. Dosshen florin, el a pensa, dosshen florin fiá. Ta kon ta hasi pa paga tantu plaka...? Si e no saka e kos akí den kabes e ta keda pegá den lodo... Est'un debe... Ora nan bin kobra mi, kon mi ta hasi? Bubuchi no por a soportá mas. El a lanta bula manera hende loko for di su stul, kuminsá zundra e imágen.
‘Sinbèrgwensa sin heful’, el a grita i sera moketa pa dal... ‘si bo tin kurason di laga mi na kaya, mi ta plama bo kara pa bo. Mi ta benta bo den kaha di sushi. No keda mira mi ku kara estúpido. B'a kere ku mi ta asina chambòn di sigui duna bo flor ku bela? B'a kere mi ta lana? Mi ta kap bo na mochi. B'a tende ki mi di? Sigur bo tin gana di bebe. Warda mi. Mi ta trese ko'i bebe pa bo.’
Dramando un vokabulario aplastante, Bubuchi a habri su eiskast, i trese un bòter di serbes habrí pa e imágen.
‘Tuma. Seipu!’ el a grit'é. ‘No ta parandero bo ta? Bebe antó te ora bo zíkinza ta yen.’ Hariendo manera hende ku a pèrdè kabes, Bubuchi a basha serbes riba e imágen.