Mnemosyne

Eene weldaad beloont zichzelve.

Pigalle, een beroemd kunstenaar, was tevens een zeer hulpvaardig mensch. Eens stak hij twaalf Louis d'or bij zich, met het voornemen om van Lyon naar Parijs te reizen, doch op weg zijnde om te vertrekken, ontmoette hij een' man, die al de kenteekenen van drukkende zorg en zwaren kommer in zijn gelaat en houding vertoonde. Door goedhartigheid gedreven, sprak pigalle hem aan, en vroeg op meewarigen toon, of het in zijn vermogen was hem te helpen? De vreemdeling, door deze, vriendelijke aanspraak getroffen, aarzelde, niet te bekennen, dat hij, wegens eene schuld van tien louis d'or, nog denzelfden avond in gijzeling stond te geraken, en van zijne vrouw en talrijk kroost gescheiden zou worden. ‘Scheelt er niets anders aan!’ riep de mensch-

[p. 93]

lievende kunstenaar; ‘zie daar, ik heb twaalf louis d'or, en die zijn tot uwe dienst!’

Den volgenden dag vroeg hem een vriend, of het waar was, dat hij zoo als verhaald werd, juist bij tijds een arm gezin, uit de grootste ellende had gered? ‘Dat zou mij regt verheugen,’ antwoordde pigalle, ‘maar ik ben er ook voor beloond, want ik heb een heerlijk avondmaal met brood en kaas genoten bij lieden, die met tranen van dankbaarheid de goedheid hunner harten bewezen, en mij zegenden bij elke beet, die zij deden!’