Mnemosyne

De herbergen in Noord-Amerika.

De heer janson, een Brit, die in 1806 eene reis deed door de Vereenigde Staten van Noord-Amerika, geeft het volgende verslag van de wijs waarop men destijds daar werd behandeld.

‘Wanneer gij in een herberg komt,’ zegt hij, ‘zal de hospes denken, dat hij het al heel wel met u maakt, als hij u het overschot van een huisselijk maal aanbiedt, en zoo hij niets anders te doen heeft, zich bij u nederzetten om, op gemeenzamen toon, onderzoek te doen naar uwe zaken en alles wat u aangaat. Vervolgens begint hij een gesprek over staatszaken, vraagt uwe meening, spreekt u tegen, en twist met u, zoo gij van een ander oordeel zijt dan hij is. Ofschoon verzekerd dat hij reeds zeer goed met de zijnen heeft gegeten, eet hij met u mede, drinkt uit uw glas, en helpt u de flesch ledigen, die gij moet betalen. Zonder acht te slaan op uwe keus of smaak, pikt hij met zijnen vork in den besten schotel, en gij kunt u eerst na hem bedienen. Komt gij juist op zijn etensuur, dan zit hij ook met zijne vrouw en kinderen, en zelfs met de dienstboden aan; want de vrijheid heeft hier allen gelijk gemaakt; de hospes en de stalknecht hebben met u denzelfden rang. De kinderen nemen, om in vrijheid

[p. 94]

en beleefdheid niet voor hunne ouders onder te doen, ook uw glas, drinken er uit, en eten soms van uw bord. Zulk eene vrijpostigheid wordt aardig gevonden, en men lacht er om; en mogt gij er u ontevreden over toonen, dan kunt gij zeker zijn, dat de ouders het u zeer euvel zullen duiden.’

Daar de Engelschen over het algemeen geen groote vrienden van de Vereenigde Staten zijn, zou men welligt dit tafereel voor overdreven kunnen houden, maar een later reiziger, die zeer met N. Amerika ingenomen is, erkent mede, dat men naauwelijks acht slaat op een reiziger hij zij wie hij zij, die aldaar in eene herberg treedt. Het ontbijt, middag- en avondmaal worden op vaste uren opgedragen, en de vreemdeling moet zich naar alles schikken. De dienstbode is niet voor hem, maar voor de logementhouders, en zet zich dus met den gast op gelijken voet. Zelfs in het eerste logement te New-York, dat voor het beste in de Vereenigde Staten wordt gehouden, kan men niet afzonderlijk eten, noch eene kamer voor zich alleen bekomen; maar men moet zich vergenoegen met de open tafel, waarvan dagelijks een twintigtal personen gebruik maken. Zelfs kan een gezelschap heeren en dames uit den hoogeren stand, te zamen reizende, geene afzonderlijke vertrekken erlangen om daarin over dag te vertoeven, maar men moet op zijne slaapkamer, of in den gemeenen haard, waar iedereen in en uit gaat, verblijven.