Mnemosyne

Bestendige liefde.

In Dalekarlië, eene provincie van Zweden, werd, bij het aanleggen eener nieuwe gemeenschapsgang tusschen twee mijngroeven, het lijk van een' man ontdekt, dat, van vitrioolwater doortrokken, nog volkomen bewaard en in denzelfden toestand als hij het overlijden was gebleven, ofschoon het, aan de lucht blootgesteld zijnde, spoedig veranderde. Men herinnerde zich wel dat, vijftig jaren vroeger, een man daar ter plaatse, bij eene instorting van den grond, was omgekomen; doch niemand kende het lijk, of herinnerde zich den naam des slagtoffers van dit ongeluk. Reeds achtte men alle onderzoek vruchteloos, toen eene op krukken gaande vrouw er bij kwam, en het ligchaam dadelijk herkende voor dat van een' jongman, met wien zij voor een halve eeuw was verloofd geweest. Zij wierp zich op het verstijfde

[p. 90]

overschot van haren minnaar, dat nu naar een standbeeld van brons geleek, besproeide het met hare tranen, en viel in onmagt van vreugde, dat zij nog eenmaal voor haar verscheiden het voorwerp harer jeugdige teederheid had mogen aanschouwen. - Men verbeelde zich het zonderlinge van dit tooneel: Een ligchaam, dat, sedert vijftig jaren onder de aarde bedolven, al de trekken der jeugd behouden had, als geliefde omhelsd door eene vrouw, gebukt onder den last des ouderdoms, die al dien tijd dezelfde liefde voor het voorwerp harer genegenheid had blijven koesteren!