Werk

[p. 101]

Als de lente...

Als de lente langs de kruinen glanst
en in zonnegloed de sneeuw vervloeit;
als het eerste groen den boom bekranst
en in 't gras het eerste bloempje bloeit,

als op éénen keer,

er geen regen meer

in de dalen heerscht, noch winterweer,

schalt het van de hoogt'

in de dalen wijd:

O! hoe wonderschoon

is de lentetijd!

Als de gletscher warm van 't zonlicht lekt;
als de bronne van de bergen springt,
alles rond met jeugdig groen zich dekt
en het lustgeschal der wouden klinkt;

luchtjes luid en lauw

wasemt de landouw,

en de hemel lacht zoo rein en blauw,

klinkt het van de hoogt'

in de dalen wijd:

O! hoe wonderschoon

is de lentetijd!

Was 't ook niet in vroegen lentetijd
dat Uw hert zich in mijn herte ontsloot;
dat van U, o wonderzoete meid,
ik den eersten, langen kus genoot;

[p. 102]

 

toen weer alles zong

 

dat het lustig klonk

 

en de bronne van de bergen sprong,

 

't schalde van de hoogt'

 

in de dalen wijd:

 

O! hoe wonderschoon

 

is de lentetijd!

(Naar Bodenstedt)