Werk

[p. 30]

'k Ben vreemd te moede....

'k Ben vreemd te moede.... er vlot iets om me henen
als grauwe mistlucht in Novemberlanen;
'k ben droef te moede als een, de borst vol tranen,
met 't naar gevoel van nimmermeer te weenen....

'k Ben laf te moede.... o klaar in 't leven lezen,
o nimmer zich met mannenkracht omgorden;
o klaar besef van kunnen-zijn en toch-niet-wezen,
van willen-zijn en toch-niet-willen-worden!

Van op den grond der zee reikhalzend stijgen
en snakken naar de lucht, het licht, het leven,
en aan der wanhoop ijskorst blijven kleven:
daar aâmloos tusschen leven, sterven hijgen....

'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen,
met 't naar gevoel van nimmermeer te weenen....

April 1888