|
| |
| |
| |
Op de zilvere bruiloft van den heere * * * * * * en juffrouw * * * * *
'k Stel de blyde Bruilofts snaaren,
Nu gy, vyfëntwintig jaaren,
Met een welvernoegden geest
Heden zyt getrouwd geweest.
En dewyl 't myn vriend Kornelis,
Zo hy zegt, al evenveel is
Wat ik op zyn bruiloft dicht,
Als het maar geen mensch ontsticht,
Zal ik geen verheven dingen
Of geleerde zaaken zingen,
Daar men geen vermaak in schept
Als men zingt, en kust en fept,
Als men vrolyk op den Doelen
Met het Maagschap wil krioelen,
En naadat men heeft geschranst,
Wel een minnewetje danst.
| |
| |
Want de wyn maakt kromme sprongen,
Zo in ouden als in jongen,
En die vreugd geniet men maar
Eéns in vyfëntwintig jaar;
En derhalven is 't geen zonden,
Zo maar niet word ondervonden,
Dat men door de dertelheid
Word van 't spoor der deugd geleid.
Want kan iemant zedig zingen,
Hy kan ook wel zedig springen.
Toont men vreugd met voet en keel.
Op zyn broêr Fruitiers, of Brakels
Met niet al te veel gekakels
Met zyn oogen na de lucht,
't Glaasje tot den grond te leegen,
Heeft een vroompje zelf niet tegen:
Mits, gelyk het is gezeid,
'k Denk nu vast waar zyn de jaaren,
Broeder Knelis, heen gevaaren:
Wyl ik u voor jaar en dag,
Of het moest een broertje wezen
Dat gy hebt, of had voordeezen,
Of een zusje, 'k weet het niet:
Maar 't is evenwel geschied.
't Heugt my hoe gy, als een jongen,
In het toutje hebt gesprongen,
Na Marytje buur toe dreef;
| |
| |
Die zyn moeder alle dagen
Met zyn kuuren plag te plaagen:
Deezen bengel hielt in 't oog.
Maar zou ik hier alle dingen
Op uw blyde bruiloft zingen,
Wat 'er sints al is gebeurd,
't Vaers wierd aanstonds afgekeurd.
'k Zwyg dan van uw jonge jaaren,
Om te spreeken van uw paaren;
Want dat komt nu best te pas,
Onder 't leegen van een glas.
Juist in 't jaar van vyfëntwintig,
In het laatste van April,
Wierd Kornelis vry wat quintig,
En hy kreeg een wondre gril.
Vader, sprak hy, 'k wou wel trouwen.
Jonge, sprak de goede man,
Van het trouwen komt berouwen,
En daar weet je nog niet van.
Mantje 't zyn te slegte tyën,
Anders mogt ik het wel lyën,
Zo je een meisje van fatsoen,
Hier of daar wist op te doen,
En daar voor de kost te winnen.
Kees wat zou je gaan beginnen;
Waarlyk 't is te slegten tyd,
En je bent je vryheid quyt.
Maar Kornelis wist wel beter,
Daarom moest hy aan de Veter,
Want hem docht hy was bequaam,
Tot een hoede en kouse kraam.
| |
| |
Wat zou Vader daar op zeggen,
Als, ik zal 't eens overleggen.
Kees zei, 't is al overleid,
En ik moet nu aan de meid.
'k Wil alleen zo lang niet leeven,
'k Wil my zelven weg gaan geeven;
Want ik weet een lieve maagd,
Die myn hart en ziel behaagt:
Ze is lieftallig, zoet en aardig,
Deugdryk, jong, bewinnens waardig,
Vader maak dan kort besluit,
'k Word de bruigom, zy de bruid.
Knelis, sprak hy, lieve Knelis,
Zo het meisje dan uw deel is,
Kan ik daar niet tegen doen,
Loop en geef ze dan een zoen.
Keesje wierd hier op zo moedig,
Dat hy sprak het moet voorspoedig
In 't aanstaande huuwlyk gaan,
Want ik vang het wyslyk aan.
Ze is bequaam tot kouse neering,
En ook zuinig in verteering,
Niet te waerelds, niet te fyn,
'k Weet de goede vroome zyn,
Schier zo schaars als witte valken:
Is een Juffer schoon en goed,
Net als ik ze hebben moet.
Daar ging Knelis voort aan 't vryën,
Hy docht om geen slechte tyën,
Want toen hy het jaawoord kreeg,
Was geen ding hem in de weeg.
| |
| |
En in vys en twintig jaaren,
Is hy ook zo wel gevaaren
Dat hy, zegt een zeker vriend,
Dien hy met zyn waar bedient,
Koussen vol van ducatonnen,
Door zyn neering heeft gewonnen,
Dat ook zeker weezen moet,
Want zyn Waar is trouw en goed.
'k Zou noch wel van andre dingen
Op de bruiloft kunnen zingen,
Maar hoe quam myn werk ten end,
Zyn bequaamheid is bekend;
Vraag het maar aan trouw moet blyken,
Want daar kan men 't vonnis stryken,
Vraag het zelf de Kerkenraad,
Hoe myn vriend in 't hart bestaat.
'k Wil ook van zyn moed niet spreeken
Die in 't oproer is gebleeken,
Toen hy als een braaf Sergeant,
Met de helbaart in de hand,
Al 't jan hagel van het Spaaren,
Om de pachters te bewaaren,
Door zyn mannelyk bedryf,
Bracht den doodschrik op het lyf.
Want hy weet van de exercitie,
Op de wys van 's lands militie,
Hoe m' een snaphaan prezenteert,
Hoe men lings en rechtsom keert,
Met meer andre zulke zaaken.
Als hy maar een voet verzet,
| |
| |
En daar komt naar myn gevoelen
Niet een burger op den Doelen,
Die het fraaijer doet als hy.
Als drie honderd man aan 't spaaren,
Zo getrouw en moedig waaren,
'k Denk niet dat men in de stad
Maar ik zwyg van al die dingen,
'k Mogt my van den text af zingen
Die ik nog verhand'len zal,
Luister toe al schynt het mal.
In de voorspoed is veel hinders,
Slaapt men by, men haspelt kinders,
En dat is wat fraais quansuis;
Maar my dunkt het is abuis.
Ik, en ook myn vriend Kornelis,
Gunnen andren dat hun deel is,
Maar wy zyn ook wel vernoegd
In 't geen ons is toegevoegd.
Als men 't wel wil overweegen
Strekt een kind den een tot zegen,
En den ander tot verdriet,
Net gelyk men dagelyks ziet.
Laat het vry een zegen weezen,
'k Zou voor zulken voorspoed vreezen;
Want ik hoorde van een vriend,
Dat hier net ter zaake dient:
‘Broeder, sprak hy, wensch geen kinders,
Want zy brengen ons veel hinders:
'k Heb een wyfje naar myn wensch,
't Is een engel van een mensch,
Maar zy raakt zo licht aan 't kraaken
Dat ze my nog dul zal maaken,
| |
| |
Door het schreeuwen en 't gedruis,
Dat ik hooren moet in huis.
Schoon zy in zichzelve stil is,
En het tegen haaren wil is,
Moet ik, als ik slaap of droom,
Jaarlyks na de holleboom.
Dan aan 't kloppen by de buuren,
Dan na 't wyf die 't schip moet stuuren,
In het midden van de nacht,
Schoon het regent op myn vacht.
Kom ik weer, dan zy aan 't karmen,
En zy drukt my in haare armen
Roepende, myn lieve Piet,
Was het nimmermeer geschied.
Aanstonds komen al de wyven,
Die dan tot den morgen blyven
En dan staat confrater...
Vast te roeren met de stok;
Want dan moet men met de vrouwen,
Kort daar aan kandeelmaal houwen,
Zo als menschen van fatsoen
Ook verplicht zyn om te doen.
Maar dat zou men overkomen,
Zo men maar gerust mogt droomen,
En dat is tot myn verdriet
'k Weet in hoe lang niet geschied.
Dan eens in de wieg aan 't kryten,
Dan eens in de luren dryten,
Tot de moeder 't lieve lam,
Met de pappot, of de pram,
Als 't gereinigd is, moet stillen.
Spiegel u aan zulke grillen.
Raakt men met een geeuw en gaap
Nog een uur of twee in slaap,
| |
| |
Mits conditie dat de baaker,
Met geen kandelaar of blaaker,
Legt te rammelen in de spind,
Of ze daar wat lekkers vind,
Of met niezen of met poepen,
't Kind weer uit de slaap wil roepen;
Want dan word ik weer gesteurd
En papa legt aan de beurt.
'k Wil ook dat je een zaak zult weeten,
Die ik nimmer zal vergeeten:
Moeder (was ik toen niet ryk)
Kreeg twee kinderen gelyk,
Ik moest halve nachten wiegen
Ja eens zelf het bed uit vliegen,
Als zy lag in diepe rust,
Zeer vermoeid, in slaap gekust,
Eerst begon 'er een te schreijen
Die wy hadden tussen beijen,
Ik het fluks op d'arm gezet,
En gesprongen van het bed,
Moest aan 't zingen en doudynen,
Moêr bleef achter de gordynen,
Zonder dat zy wakker wierd;
En daar was ik meê gepierd;
Want myn zingen en traraaren,
Konnen 't kind niet doen bedaaren;
't Ander in zyn slaap gestoord,
Schreeuwde ook of het wierd vermoord,
Toen aan 't wiegen en aan 't zingen:
Maar als ik in 't bed wou springen
Was myn hemd zo vreeslyk nat
Dat het kleefde aan myn gat.
'k Dacht wat komt kollega over,
Dit is zeker al te pover,
| |
| |
Heb ik in myn hemd gepist,
'k Wou niet dat het iemant wist,
Want dat zyn te vieze dingen;
En toen ik het uit wou wringen,
Was het anders niet dan pap.
'k Had door haast, en zonder weeten
Juist de pappot omgesmeeten,
Met een achter slip van 't hemd,
Is die storie niet al vremd?
Och als dit wat veel zou beuren,
Was 't een werk om dood te treuren.
Lieve vriend gy weet het niet
Wat in 't huuwlyk al geschied:
Ik beklaag dan alle menschen,
Die na kleine kinders wenschen,
Daarom wees vernoegd en bly,
Want gy slaapt gerust en vry.
Bruidegom dit dien' tot Leering.
Trek veel voorspoeds uit uw Neering,
En beleev' een beter tyd,
Als waar in gy heden zyt.
En om eens met ernst te spreeken,
Laat ons d'Albeheerscher smeeken,
Dat Hy u een rykdom geev'
Die al 't aards te bovenstreev',
En u, met uw Uitverkooren,
Zegen uit den vollen hooren
Zo naar 't lichaam als 't gemoed:
'k Wensch dat gy, met al uw Vrinden,
's Hemels gunst moogt ondervinden,
Aan een schooner Bruiloftsdisch
Als op aard' te geeven is.
|
|
Auteursrechtvrij