De gedichten. Deel 4(1760)–Pieter Langendijk– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 353] [p. 353] Geld. 'k Placht wel eer zo zot te weezen, Schoon ik vry veel heb geleezen, Dat de waereld hing aan een Van atomen groot en kleen, Deeltjes rond of scherp van hoeken Die gestaag malkander zoeken, Maar 'k zie nu 't is mis gesteld, Want zy hangt aan een van geld. 't Geld maakt vreede, 't geld doet vechten 't Bouwt Kasteelen, 't doet ze slechten. 't Geld zet ezels in den raad. 't Voert den bek van d'Advokaat. 't Brengt de Docters by de kranken. 't Komponeert Aptekers dranken. 't Roert des Ziekentroosters mond. 't Helpt de dooden in den grond. Voor het geld van domme leeken, Hoort men vroome menschen preeken; En voor lui van 't zelve soort, Dansen de apen op de koort. 't Geld doet schouten schelmen vangen. 't Geld doed kleine diefjes hangen, En het maakt de grooten vry, Hoe besmet met schelmery. 't Geld maakt edelui van boeren, En van luië meisjes hoeren. Is een Juffer krom of blind, 't Geld maakt dat ze een vryër vind. Geele muffe tootebellen, Hebben zy maar geld te tellen, Worden 't jawoord afgevraagd, Voor een vrolyke, arme maagd. Vorige Volgende