De gedichten. Deel 3

[p. 446]

Kranken troost.

Een dorppaap zag een boer met Potegreuze beenen,
En sprak, myn lieve Kees, ik kan u niet zien weenen:
Kom by my in de kerk, dan zalf ik licht uw' wond
Met balsem giliats, gedropen uit myn mond.
Och Heeroom, sprak de boer, ik ken zo ver niet loopen:
Maar stuurtse met de maaijt, ik wil ze gaeren koopen.
Myn balsem, sprak de paap, bestaat alleen in troost.
Is 't angders niet, zei Kees, dan roep ik meester Joost.