De gedichten. Deel 3 (1751)

De gedichten. Deel 3

(1751)–Pieter Langendijk– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 381]
Klagte van het Spaaren Over den dood Van de Eerwaarde en Godzalige Heeren * Simon Schaager en † Cornelius de Bruyn, Leeraaren in de Christelyke bervormde Kerk binnen Haarlem, en den heer ↓ Matheus Kuyts, Ouderling in de zelve Gemeente. Overleeden den ↓ 15, * 18, en † 19 November 1740. ‘Het Spaaren legt in rouw bezweeken, En drenkt het land met traanenbeeken, Terwyl de Kenn'mer hoofdstad zucht, (Nu haar Drie lichten zyn verdweenen Die in de Kerk met luister scheenen) En strooijt deez' klachten in de lucht:
[pagina 382]
ô Sions dochter smelt in rouwe, Gelyk een droeve weduwvrouwe, Gy zond uw' vroome wachters uit Om eenen knecht voor 't huis des Heeren. Ach! moesten zy dus wederkeeren! Ween, Sulamite! ô Hemelbruid! Ach! moesten vier getrouwe vrinden, Zich in gelyke krankheid vinden, Beklemd in de armen van den dood? En worstelt de eene met het leeven, Om zyn drie broed'ren naa te streeven? Heer, wees zyn Heiland in den nood! Wie kan, beneveld van de zonden, De diepte van uw wysheid gronden? Wanneer gy dondert beeft het al! 't Zy in den Hemel, 't zy op Aarde! Zo uw genade ons niet bewaarde, Hoe yslyk, Heer, waare onze val! Wy kusschen, Vader, uwe roede! Uw liefde straft ons hier ten goede! Dat ons vernuft geen oordeel stryk', En al het aardsche van ons vliede! Niet onze: maar uw wil geschiede; Zo kome uw eeuwig koningryk.
[pagina 383]
Maar onze zwakheid doet ons schreijen Met U, ô Sions maagdenreijen! Ja, treurt! dewyl 't het hart verlicht; Uw Christen Sadok legt verslagen, Die Godts verbondkist heeft gedraagen, Voor 't Driemaal heilig Aangezicht. Gy moogt om uwen SCHAAGER treuren Men voelt hem van het harte scheuren! Gy mist dien vroomen guldemond, Dien wachter die voor Sion waakte, En in een gloed van yver blaakte, Wanneer hy in den tempel stond. De BRUYN, die Christus arme leden Mildaadig spysde, volgt in vreeden Hem na, by KUYTS, zyn' reisgenoot, Daar vierentwintig Ouderlingen, Het heilige triumflied zingen, Voor d' overwinnaar van den dood. Die om de Kerk voor ramp te veil'gen Lag in het Heilige der Heil'gen, En smeekte om Godts orakelstem. Dat licht der Godgewyde blaêren. Op Neêrlands zeven kandelaaren, Schynt nu in 't nieuw Jerusalem.
[pagina 384]
Maar laat ons treurende betrouwen, ô Diepbedroefde weduwvrouwen! Op Goël, die uw herders mint. Hy zal op Aarde uw trooster weezen, En met een kus uw smart geneezen, Als gy uw helden weder vindt.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels

De gedichten. Deel 1

Over dit hoofdstuk/artikel

datums