|
| |
| |
| |
Byschriften, Van eigen vinding des Dichters voor de afbeeldingen in het vierde deel van Larrey.
Karel de I, koning van Groot-Brittannje.
Misleid door slingschen raad, en schyn van recht en reden,
Heb ik, onnoos'le vorst! myn Parlement bestreden.
Verkocht, verraaden en geleverd van den Schot;
Viel my de kroon van 't hoofd, en 't hoofd op 't moordschavot.
| |
Henrietta Maria van Vrankryk, gemaalin van Karel Stuart, den I.
'k Was Karels gemaalin, in 't Britsche ryk verdacht,
Om 't Roomsch geloof, en 't bloed, dat my ter waereld bracht.
De rykstwist vond een glimp, door myn rampzalig huwelyk,
Voor 't vonnis, dat myn heer ter dood bragt, snood en gruwelyk!
| |
Georg van Villiers, hertog van Bukkingham.
Als dienaar van een vorst gevleid met monarchy,
Gewapend door myn raad ten breidel van de wetten,
Die vorst en Parlement in vollen luister zetten,
Doodt my de hoogmoed, door het mes der raazerny.
| |
| |
| |
Thomas Wentworth, graaf van Strafford, onderkoning van Ierland.
Myn koning heeft door vrees myn vonnis ondertekend.
Ach! waar dat Stuart nooit tot misdaad toegerekend!
Gy hebt m', ô vorst, van 't lyf, en u van macht beroofd:
Toen 't hoofd van Strafford viel, viel u de kroon van 't hoofd.
| |
William Laud, aartshisschop van Kantelberg, en opperkerkvoogdt, van Engeland,
'k Verloor uw bisschopsstaf, en kreeg de martelkroon,
ò Kantelburger kerk! dat strekt myn ziel tot zegen!
Myn al te groote zucht voor Karel, Jakobs zoon,
Stond Kromwels huichelkonst, en Fairfax trotsheid tegen.
| |
Thomas Fairfax, veldheer van het Parlement.
Ik droeg voor 't Parlement den Britschen veldheerstaf,
En deed myns konings kroon voor Kromwels voeten vallen.
ô Spyt! 'k zag dien tiran op Karels rykstroon brallen,
En sturf beroofd van wraak, ja vond geen rust in 'c graf!
| |
| |
| |
Olivier Kromwel, Protector.
Ik had een veldheers moed, een vorsten majesteit,
Het hart eens koningbeuls, een bisschops deftigheid,
De ziel eens huichelaars; voeg myn geluk hier by,
Dan ziet gy hoe ik klom ten top van heerschappy.
| |
Georg Monk, hertog van Albemarle.
Oranje, Stuarts huis, en Holland deed ik beeven,
Eer Kromwel 'tryk bedroog, en steeg ten hoogsten trap;
De dood van dien tiran was 't eind der ballingschap
Des konings, dien ik heb den rykstroon weêrgegeeven.
| |
Karel de II, koning van Groot-Brittannië.
De ryksgeweldenaar, die Stuart heeft doen sterven,
Zette ook myn hoofd op prys, en deed me als balling zwerven.
'k Vond hulp door recht, noch list, noch dapperheid te veld.
De staatzucht joeg my weg, en heeft my weêr hersteld.
| |
| |
| |
Henrietta Anna van Engeland, gemaalin van Philips van Vrankryk, hertog van Orleans.
De min verbond my aan het huis van Orleans;
Dus hield de Britsche zon in 't Fransche ryk haar glans,
Na dat een twistwolk haar verduisterde aan de kimmen,
Terwyl de staatskomeet van Kromwel was aan 't klimmen.
| |
Anna Hyde, eerste gemaalín van Jacobus den II.
De min van Jork zet my aan 't hoofd der hertoginnen.
Ik baarde 't Britsche ryk twee groote koninginnen.
Hoe heerlyk is de dag voor kerk en staat gevierd,
Toen ik de moeder van Maria Stuart wierd!
| |
Maria Eleonora d' Est, prinses van Modena, tweede gemaalin van Jacobus den II,
'k Verliet den troon, en ben den haat des volks ontvlucht,
Door raad van mynen vorst, met die verdachte vrucht,
Die om het staatsbelang der geestlykheid van Romen,
Te onryp, op ons gebed, ter waereld is gekomen.
| |
| |
| |
Jakob Scot, hertog van Monmouth, natuurlyke zoon van Karel den II.
Ik was uit Stuarts bloed, in ballingschap gebooren,
Door heimelyke min, en trok het harnas aan,
Om myne handen aan de kroon myns ooms te slaan:
Maar heb 't oproerig hoofd op 't straftooneel verloren.
| |
Jakobus de II, koning van Groot-Brittannië.
'k Bestreed met Fransche hulp 's ryks Godsdienst en de wetten,
Om 't Roomsche Misgeloof op 't Britsch altaar te zetten;
Dies trok Oranje 't zwaerd; ik vluchtte, ontroerd van brein:
Dat bracht hem op myn troon, en my te Sint Germein.
| |
Willem de III, koning van Groot-Brittanje stadhouder van Holland, enz.
'k Beschermde 't vaderland als prinse van Oranje,
En voer met Hollands vloot gewapend nâ Brittanje,
Waar door gewetensdwang met Jakob 't ryk uitstoof,
En ik ten troon steeg als beschermer van 't geloof.
| |
| |
| |
Maria Stuart, koningin van Groot-Brittanje, gemaalin van Willem, den III.
Als 't ryk ten doel stond voor geweetensdwinglandy,
Gorde ik den vroomsten held, myn Willem, 't zwaerd op zy.
Ik heb voor myn gemaal, en vaders ziel gebeden:
Denk welk een troon ik, na zyn neêrlaag, op moest treden!
| |
Frederik de I, koning van Pruissen.
'k Was koning Willems neef, en Pruissens eerste koning.
Hy waakte in 't Britsche ryk voor de Euangelieleer,
En ik in 't Duitsche ryk, tot myne onsterflyke eer;
Wy achtten de eed'le deugd veel meer dan onze krooning.
|
|
Auteursrechtvrij