De gedichten. Deel 2

[p. 491]

Ter gedagtenisse Van den uitmuntenden wiskonstenaar Jan Sikkena.

Helaas! het licht der Wiskonst is verdwenen,
Dat korts aan 't Y zo heerlyk heeft geschenen,
Die schoone ster, die noordster, die wel eer
De konst bestraalde, is dof, en blinkt niet meer.
Ach! Sikkena, die roem der konstenaaren,
In Meet- en Tel- en Sterrekonst ervaaren,
Die 't al begreep wat de eed'le konst betreft,
Die 't diepste van Euclides heeft beseft,
't Licht, dat op 't spoor van 't^* Sirakuzer wonder
't Uitspanzel mat, ging aan den Amstel onder.
Geen eige waan, die nooit zich zelven kent,
Was in zyn ziel geworteld, noch gewend,
Hy zocht zyn rust in nedrigheid te vinden:
Al was een van zyne allerwaardste vrinden
In hoog bewind op de ooster Moorenkust;
(Bezuiën, die op wetenschap belust,
Veel' proeven heeft van groot vernuft gegeeven:
Waardoor hy wierdt tot^† Opperhoofd verheven
Van 't handelryk Suratte, wyd vermaard,
Dat noch zyn asch, zyn waardige asch, bewaart)
Die grootheid kon in 't minst' hem niet bekooren,

* Archimedes.

† Directeur.

[p. 492]

 

Schoon 't zelfde lot, naar 't scheen, hem was beschooren.

 

Treurt! treurt! gy die zyn' lessen hebt gehoord,

 

En spreidt zyn' roem van daar in 't kille noord

 

Het Aspunt draaijt, tot aan het gloeijend oosten.

 

's Mans deugd moete u en my in droefheid troosten

 

En matigen de zuchten, over 't lyk,

 

Wanneer men denk', hoe hy in 't Eeuwig ryk,

 

Gezaligd by een' rei van Cherubynen,

 

Gansch rein van ziel voor Gode zal verschynen,

 

En woonen in 't onmeetbaar heilig licht,

 

Den vuurkring om het hemelrond gesticht,

 

Die 't aardsch vernuft begrypen kan noch vatten,

 

En meerder is dan alle waereldschatten.

 

Gy Spruitjes, die om uwen Vader treurt,

 

Die onverwagt is van u afgescheurd,

 

Denkt altoos om den vaderlyken zegen,

 

Dien gy op 't laatst zyns sterfuurs hebt verkreegen,

 

Die zegen ruste op u in eeuwigheid,

 

En zy een schat voor altoos u bereid,

 

Een hemelschat die nimmer zal bederven,

 

Daar gy de kroon des leevens door zult erven:

 

Volgt deugd, zo zult gy voor uw God bestaan,

 

Als 't eeuwig' vuur zal in de stoppels staan.