|
| |
| |
| |
Tweede bedryf.
Eerste tooneel.
Ferdinand, Alida, Klaar, Filippyn
Kees, slaapende op een ledekant.
Wy hebben Kees hier al gelukkig in gekregen,
Ik vreesde dat hy zou ontwaaken onderwegen:
Dan had de zaak verbrust geweest.
Ik was 'er ook al voor bevreest.
Ik niet; hy slaapt te vast, hy is somtyds zo dronken,
Dat hoe ik woel en stoot in 't bed; hy blyft aan 't ronken.
Hy rolde laatst eens van het bed.
Je gaf hem dan misschien een zet.
't Kan weezen, in myn droom, 'k weet dat niet vast te zeggen;
Altans ik vond hem op de vloer, des morgens leggen.
Flippyn, 't wordt tyd dat ge u verkleed.
Ik denk dat gy uw rol wel weet?
Gy hebt gediend by een doktoor.
Ik weet de rol van een doktoor, in allen deelen;
Ik heb 'er dikwils by gestaan,
Wanneer de dokter Galigaan,
De dieven vilde, en heb hem dikwils hooren praaten
Van de overstorting van het bloed, en 't aderlaaten.
Zacht daar is 't volk zy zyn al klaar.
| |
| |
| |
Tweede tooneel.
Kees, slaapende op een ledekant, Ferdinand, Alida, Klaar, Filippyn, Goverd in een beerehuid. Jan, Frans en Pieter, in 't Grieks gewaad, Hendrik, in 't Indiaansch, een Trompetter.
Dien zwarten ken ik niet, dat 's raar!
't Is Hendrik, sellementen!
En jy bent Jan, jy Frans, jy Pieter, dat zyn venten!
Elk lykt wel schier een Grieksche prins.
In de and're kamer: maar wy hebben 't zo besteeken,
Dat geen van allen, met Kees Louwen, hoeft te spreeken:
Dewyl 't verwarring maaken mocht,
Goed Pieter, dat is wel bedocht.
Maar Filippyn, lyk ik nou net een beer te weezen?
Ja Goverd, jy bent nou onkenn'lyk, wil niet vreezen.
Maar zeper, lyk ik net een beer?
Ja zeg ik, vraag je dat al weêr?
Van kop, van lyf, en ooren,
Ja van verstand, en geest, lyk jy een beer gebooren.
Messieurs, men heeft u onderrecht;
Gy weet wel wat 'er dient gezegt,
Men zal hem respekteeren;
En steeken hem heel fraaij, in kakelbonte kleêren;
Ik wou maar dat hy wakker wierd.
'k Ben bly dat hy eens word gepierd:
Maar ik verzoek, nog eens, dat 't niet te hoog mag loopen.
Heb daar geen zorg voor; gy hebt alles goeds te hoopen.
Maar, 'k hoor dat 't ledekant zo kraakt;
| |
| |
Ik denk niet dat hy reets ontwaakt?
Ik twyffel, Hendrik, 'k zal eens zachtjes by hem treeden.
Jy lui zyt zeer geleerd, in al die hoofsche reden:
Maar wat zeg ik nou best aan Kees.
Gy moet niet spreeken Goverd, 'k vrees
Dat onze beer de zaak met praaten zal verbruijen.
Ik ben een tuinman, 'k weet veel meer van mist te kruijen,
Van planten, enten, en nog meer,
Als hier te speelen voor een beer.
Uw gantsche werk bestaat in aan de deur te leggen:
De beeren spreeken nooit.
Al heb ik niet te zeggen.
Het zwygen is een slimme post;
'k Was bly wierd ik maar afgelost.
Het zal een fraaij kopy van Sigesmundus geeven.
Komedianten zyn in alle ding bedreven,
En Pieter, jy bent mee poëet.
Die weeten, dat geen nikker weet.
Elk pas vlytig op zyn' zaaken.
Kom, gaan wy uit 't vertrek, hy mogt geheel ontwaaken.
'k Verschuil my hier, dicht by zyn bed.
Maar blyft gy hier met uw trompet.
| |
Derde tooneel.
Kees, op het ledekant, Pieter, de Trompetter, Goverd, in de beerehuid aan de deur.
Staa ginder in dien hoek, dat 's wel, wil nu maar blaazen.
Daar wordt getrompet.
Verschuil u; want hy schynt te ontwaaken door uw raazen.
ô Ja, hy staat al op, koom hier.
| |
| |
't Is wel, zo krygt het werk zyn zwier.
Kees, opstaande, en rontom ziende.
Wel hoe! waer bin ik hier? ô seldrement! gans vyven!
Dit is myn huis niet! 'k zel myn oogen nog eens vryven.
Waer bin ik? droom ik ook? ja wel,
Ik weet niet wat ik denken zel:
Ik ben nou wakker, en ik slaep niet meer; zou 'k mienen?
Wel ja, 'k bin wakker: ik stae ummers op men bienen;
'k Ben wel te weeten wakker. Maer
Wat is hier alle dingen raer!
ô Sinte Julfus! wat is dit een mooije weuning!
't Lykt wel een kamer van een prins of van een keuning!
Hoe kom ik op dit mooije bed?
Wie drommel heit me hier 'ezet?
ô Pinpernikkel! hoe bin ik hier in 'ekomen!
Ei bin ik gek, ik leg nog op myn bed te droomen:
Maer evenwel....ik hoor daer wat!
Daer laeit wat ruigs; och! wat is dat!
Zie daer 'et leeft; och! och! 'k begin al wat te vreezen!
Ik zel iens schreeuwen: want hier moeten menschen weezen.
Hei, holla! hei! waer bin je lui?
Ze spreeken niet, dat 's van den brui.
Hei! holla! mannen! hei! ik ben hier opgesloten!
Daer komt het ding 'an, och! het is een biest met pooten!
Help! 't is de droes in beere schyn,
Wat seldrementen zel dat zyn.
Koes daar, jou lompe beer, of 'k zal u anders groeten.
Tegen Kees.
'k Kus met eerbiedigheid, de koningklyke voeten,
Van zyn geduchte majesteit,
En ben tot uwen dienst bereid,
| |
| |
In alles wat gy my, uw dienaar, zult gebieden.
Wel hoe wat zeit die vent? wat of hier zel geschieden?
Ik hoorde u roepen, onverwacht,
In 't midden van den naaren nacht;
Derhalve ben ik hier, in dit vertrek gekomen.
Myn vorst, ei zeg wat doet u zo onrustig droomen?
Wat zeg je daer? ik droom niet, vent:
Ik stae hier ummers overend!
Zyn majesteit schynt op zyn slaaf vergramd te weezen:
Ik bid ootmoedig, dat gy zegt wat u doet vreezen.
Heeft u een droom zo zeer ontsteld?
Ik bid u zeg my wat u quelt:
Gy kent myn deugd, en trouw, gy weet dat ik veel' jaaren,
Uw dienaar ben geweest: wil my uw droom verklaaren.
Dat is al praet die niet en sluit.
Je lykt wel met de kop 'ebruid.
Maer zeg me waer ik ben, dat ken ik niet begrypen,
Ik ben al bezig myn verstangt 'er op te slypen....
De vorst is nog niet heel ontwaakt,
Zyn zinnen schynen wat geraakt.
De slaap had naauwelyks uw oogen toegesloten,
Of gy zyt schielyk in uw droom uit 't bed geschoten.
Al 't hofgezin gaat reets ter rust.
Ik merk wel, fynman, jy hebt lust
Mit my te gekken: maer ik laet me zo niet loeren.
Ho! ho! ik bin al mê een hagje by de boeren.
Maer zeper, zeg me waer ik ben:
'k Zweer dat ik 't niet begrypen ken.
De vorst belieft zich met zyn' dienaar te vermaaken.
Ik ben tot uw pleizier, myn heer, in alle zaaken:
Het past een hoveling altyd,
Een grooten koning, als gy zyt,
Te dienen, in al 't geen dat hem vermaak kan geeven.
| |
| |
Ik ben uw slaaf, gy kunt my sterven doen, en leeven:
Gy die de waereld 't zidd'ren doet,
Voor uwe macht, en heldenmoed;
Die meester zyt van zo veel' groote koningkryken,
En vorst Darius doet voor uwe macht bezwyken.
Wel maetje lief, wat zeg je daer?
Ben ik je keuning? dat is raer!
Helaas! wat schort myn vorst! ô wakk're Alexander;
Gy die gants Azië deed buigen, voor uw stander,
Die aan den oever van d'Eufraat
Ons voorging, als een kloek soldaat,
Alwaar de Persiaan moest vluchten voor uw sabel;
Gy die nog gist'ren hebt getriumfeerd, in Babel,
ô! Groote vorst! en 's waerelds heer,
Kent gy Efestion niet meer?
Uw allergrootsten vrind? helaas! waar zyn uw' zinnen?
ô Macedoniërs! wat zult gy nu beginnen?
Uw vorst is van 't verstand berooft!
Wel man, het schort je zelf in 't hoofd.
Ik ben een melkboer, en gien keuning, zoete vaertje,
Ik hiet Kees Louwen, en myn wyf 'er naem is Klaertje.
Maar, is myn naam u onbekend?
Dat 's raer! weet ik wie dat je bent?
Je ziet 'er uit, net, of je wout de klucht vertoonen,
Van 't brangden van den Moor, en Tam'ra mit 'er zoonen.
ô Vorst! waar is uw groot verstand?
Kom alle gekjes 'an een kant,
Hoe kom ik hier in huis, vertel me dat wat nader.
Ik ben Efestion, in 't hof van uw heer vader,
Filippus, met u opgevoed:
Ik ben als gy van vorst'lyk bloed
Gesproten; ik heb u gevolgd, door alle landen,
En koningkryken, die gy moedig aan dorst randen.
| |
| |
Wat bruidt het my hoe dat je hiet,
Jy antwoord op myn vraegen niet.
Ik ben van keuningen noch edellui gebooren,
Bezie me vryelyk van acht'ren en van vooren,
Myn naem is Kees, myn wyf hiet Klaer,
Dat zweer ik; en dat 's waerlyk waer.
Daar is, Filippus uw doktoor. Wil hier vry koomen,
| |
Vierde tooneel.
Filippyn, in Dokters gewaad, Kees, Pieter.
De koning schynt ontrust, door zwaare droomen;
Daar dient in tyds voor hem gewaakt.
Zeg, hoe ben ik hier in geraakt?
Geef my uw hand, myn vorst, ik zal uw pols eens voelen.
Wat ben je lui voor volk?
Gy moet zo sterk niet woelen.
Een heete damp die uit de maag
Komt ryzen, baart u deeze plaag;
Al gy uw stil houdt, zyt gy makk'lyk te geneezen.
Ik ben 't niet die je mient, doktoor, hoe zel het weezen?
Voelt gy geen pyn in 't hooft, myn heer?
Wel ja; myn kop doet vry wat zeer;
Dat komt deur dat ik by Kees Krynen heb 'ezoopen,
Van d'ouwen hongd, en die is in myn kop 'eloopen.
Nu die veurschreeven' oude hond,
Maakt u het lichaam ongezond;
Uw vorst'lyk aangezicht is schriklyk opgezwollen;
En de oogen draaijen u in 't hoofd gelyk twee tollen;
Gy zyt in eenen slechten staat;
Ja ziek tot in den vierden graat,
| |
| |
Uw pols loopt puur te post: dies dien ik te ordonneeren,
Dat myn Ap'teker u koom' zevenmaal klisteeren.
Ik bin gien keuning, dat is raer!
Hoe is 'et! scheeren we malkaêr?
Ik heb den brui doktoor van al die vieze grillen;
Wil jy klisteeren doe 't an lui die 't hebben willen.
't Klisteeren zal heel nodig zyn:
Want anders zal dien ouden wyn
En dan was 't al vergeefs gewerkt, met myn konserven,
Elixers, poeijers, Zeneblaân,
Triakel, pillen, orvitaan,
Geen lapis bezoär noch Kina zouden baaten;
Onmoog'lyk zou men u een ader durven laaten;
Dies raad ik dat zyn' majesteit,
Zich tot 't klisteeren voort bereid.
Hoe scheeren we malkangder?
Ik hiet zo niet, myn naem en is gien Mallesander,
Ik zeg nog iens, dat ik gien prins
Of keuning lyk: ben jy van zins
Jou keuning Seneka wat pillen in te geeven,
Zo loop hem zoeken: want ik heb van al men leeven
Wy hebben 't quaad met deezen gek;
't Is nodig dat men hem alleenig laat bedaaren.
‘Maar liep hy dan eens weg.
De beer zal hem bewaaren:
Wat prevel jy lui daar zo stil?
ô Vorst, 'k zie dat ik tyd verspil
Met u te raaden; 'k zal derhalve maar vertrekken.
Ik zal aan 't hof, myn heer, dit toeval voort ontdekken,
Hoe zeer ik my daar door ontstel.
| |
| |
| |
Vyfde tooneel.
Goverd, in de huid, Kees.
Wat of ik hier van denken zel?
Zy bruijen heen? ik vrees 'et zel hier wongder daegen!
Ik loof 'et is heur in de harsentjes 'eslaegen.
Of zou ik ook een keuning zyn,
En weeten 't niet? dat heit gien schyn;
Had ik 'et ooit 'eweest ik zou 'er wat of weeten.
Men naem is ummers Kees? wis, 't is me niet vergeeten.
Men eige wyf hiet ummers Klaer?
En Louw de melkboer was men vaêr?
Wel ja, hoe ken ik dan, terwyl ik leg te droomen,
En zongder dat ik 't weet, een keuningdom bekoomen?
Maer zacht, ik heb de zaek 'egist;
Heur keuning is misschien 'emist,
En ik zel meugelyk die keuning net gelyken.
Ik zel me houwen of ik 't ben. 'k Zel daer iens kyken
Of deuze deur....och! daer is weêr
Die seldrementsche ruige beer!
Help! help! de beer! de beer! och kom me tog ontzetten!
| |
Zesde tooneel.
Pieter, Jan in 't Grieks gewaad, Filippyn, en gevolg in 't Persiaansch en Grieks gewaad, Kees.
Schiet toe gy heeren, wilt op uwen koning letten;
Op dat de beer hem niet verscheur'.
Kees, neemende een gemaakte statigheid aan.
| |
| |
Wat doet dat biest daer aen de deur?
Het moet zyn majesteit voor onheil steets bewaaren,
Dat kon een bliekers dog, of groote hond, wel klaeren:
Die biesten bennen altyd trouw.
Maer zonder gekken, zeg me nou
In welken land wy zyn; ik ken 't me niet verzinnen:
't Is alles hier zo mooij, van buiten en van binnen,
Dat ik verwonderd stae en kyk,
Wy zyn nu in het koningryk
Van Babel, dat gy hebt met wapenen verwonnen.
Myn vorst, gy weet zo veel als ik zou zeggen konnen.
Te Babel zeg je? hoe veer leit
Wel wie heit 'et ooit 'eleezen!
Hoe veer zou Babel wel omtrent van Haerlem weezen?
ô Groote vorst, in uw gebiet
Ken ik geen stad die Haerlem hiet.
Dat 's raer! wel mannen dut gaet myn verstand te boven
Je kent wel Amsterdam, dat zou ik vast gelooven?
Dat is 'er dordalf uur van daen,
Wanneer we met de trekschuit gaen.
'k Heb nooit geen Amsterdam of trekschuit hooren noemen;
Zyn majesteit belieft zyn reden te verbloemen.
Wel Amsterdam dat is een stad
Die overvloeit van geld en schat,
Daer ken men al wat in de worreld is verkoopen;
Ik heb 'er menigmael met karremelk 'eloopen,
Een mensch kykt daer zyne oogen blind
Aen al de waer die hy 'er vindt.
Wat heeft zyn majesteit daar aartig leggen droomen!
Wat of den mensch niet in den slaap al voor kan koomen!
De vorst waant zich een boer te zyn!
Hem moet een wonderlyk fenyn,
| |
| |
Van d'een of d'ander, in de spys gegeeven weezen;
Ik moet noodzaak'lyk door 't klisteeren hem geneezen.
‘Ja wel, ik ken het niet verstaen’!
Wanneer ben ik te bed 'egaen?
Tenacht hebt gy, ô vorst, met prinssen, graaven, heeren,
En oversten van 't heir laat zitten banketteeren.
Zyn majesteit bedenk zich eens.
Ja wel, het is wat ongemeens!
Ik miende dat ik by de boeren had 'ezeeten.
Heb ik met prinssen dan 'ezopen en 'evreeten?
Die ziekte maakt myn hart vol vrees!
Maer zeper, is myn naem gien Kees?
Neen, gy zyt een machtig koning?
Gy zyt een koning in der daad.
Is 't meugelyk! wel wat een praet!
Zo heb ik dan gien wyf die Klaer hiet?
't Is u in den droom zo voorgekomen.
Uw koningin hiet Statira:
Maar Louw de melkboer was nogtans myn aaige vader?
De Maçedoonsche vorst, die door een snood' verrader
Wel eer om 't leeven wierdt gebracht,
Was uw heer vader; voor wiens macht
Lacedemonië en Athene moesten beeven.
Gy doet gantsch Persië naar uwe wetten leeven.
Wat of een mensch al droomen kan!
Ik bin nou meer als edelman.
De vorst begint nu tot zyn zinnen weêr te komen,
En hy begrypt alreeds de dwaasheid van zyn droomen.
Wel als je lui 'et zeker weet,
'Et scheelt me waerlyk niet een beet
Ik wil wel keuning zyn, en je allegaer regeeren.
| |
| |
Belieft zyn majesteit dat wy hem dan klisteeren?
Wel neen, dat zel je laeten, vent,
Ik bin die dingen niet 'ewend,
En ik verstae dat jy voortaen zelt moeten zwygen;
Altans je zel me nou niet tot klisteeren krygen.
Zegt, dat men moet een reis vyf zes
Klisteeren, om den damp der droomen te verdryven;
Al was het tienmaal't kan geen quaad doen, naar zyn schryven.
Jaep stortefles zel 't laeten staen.
'k Zal dan een half pond zeneblaân,
Met fransche pruimen, tot laxatie laaten kooken:
Opdat de dampen door de poriën verrooken.
De dampen rooken zo 't behoord
Al zonder pruimen uit myn poort.
Ik lust gien Seneka, en durf je 'er weêr van spreeken,
Zel ik Jaep stortefles, en jou de ribben breeken.
Maar twee klisteeren dan, of één.
Neen zeg ik, geen klisteeren, neen.
Maer had je een pyp tabak, dat zou me beter lyken.
Haal voor den koning wat tabak! staa niet te kyken.
Je bent bylo een schiklyk borst!
Geef ook een zoopje voor den dorst.
Vent, zwyg stil, ofjy meugt vreezen,
Ik lust niet van jou bruijery:
Je helpt een mensch maer in de ly.
Dan raakt zyn majesteit voorzeker weêr aan 't droomen.
Maar 'k zie een paazje, met verscheide dames koomen.
| |
| |
| |
Zevende tooneel.
Jasje, als paazje, met een sluyerkroon, scepter, en klederen, een lampet, een pyp tabak, en borreltje, gevolgd van vier juffers. Pieter, Jan, in 't Grieks gewaad. Filippyn, en gevolg in 't Persiaansch en Grieks gewaad, Kees.
Men steek den koning, naar zyn staat,
In 't kostlyk Persiaansch gewaad:
Want 't was op gisteren zyn majesteits behaagen
Om kleed'ren naar de wys van 't Oosters volk te draagen.
Terwyl Kees gekleed, en op de troon gezet wordt, wordt 'er gezongen.
Zet hem de kroon nu op het hoofd.
Maer 't zoopje dat je hebt beloofd,
En dan die pyp tabak, die moest je daat'lyk brengen.
Ik moet zyn majesteit met riekend nat besprengen.
Hou op! jou deumis, ben je gek?
Je spat met water in men bek.
Ik vraeg nog iens, of jy me zelt een zoopje geeven?
Lang moet zyn majesteit, vorst Alexander, leeven!
Kees, geeft den scepter aan Pieter, en slaat vuur.
Daer hou dat ding, en blyf wat staen.
Ik zel 'er iens de brangt in slaen.
Daar komt een kamerling, wat of die heeft te zeggen?
Hy heeft den vorst misschien iets nodigs voor te leggen.
| |
| |
| |
Achtste tooneel.
Frans, in 't Persiaans gekleed. Pieter, Jan in 't Grieks gewaad, Filippyn, en gevolg in 't Persiaans, en Grieks gewaad, Kees.
Myn heer, daar is een afgezant
Gekoomen, van prins Ferdinand,
Die onderdanig bidt zyn majesteit te spreeken.
Van Ferdinangd! wel dat zyn misselyke streeken!
Ik ken heer Ferdinangd hiel wel.
‘Wat of ik hier van denken zel?
Is dat die Ferdinangd die mit men kynd wil trouwen
En die een knecht had die me lustig of quam touwen,
Wanneer ik droomde? ik ken niet ien
Van jou lui, maar hum wel, zo 'k mien;
Of hy moest deur een droom, als ik, verangderd weezen.
Die Ferdinandus is een prins, die elk doet vreezen,
Des grooten koning Porus zoon,
Die naar zyns vaders dood de kroon
Van 't Indiaansche ryk, op 't vorst'lyk hoofd zal draagen.
Wel, laet iens hooren wat de kaerel heit te vraegen.
| |
| |
| |
Negende tooneel.
Pieter, Jan in 't Grieks gewaad, Filippyn, gevolg in 't Persiaans, en Grieks gewaad, Kees.
Laat ons nu uit de kamer treên,
Zyn majesteit wil ligt alleen
In 't heim'lyk, d'afgezant der Indiaanen hooren.
Blyf liever hier: want kreeg die beer my eens by de ooren,
Ik was 'er zekerlyk om koud;
Dat biest wordt van me niet vertrouwd;
En ik belast je lui om, zonder tegenspreeken,
Dien seldrementschen beer van daeg den hals te breeken.
Daer komt een zwarte moriaen!
| |
Tiende tooneel.
Frans, Hendrik, gekleed als een Indiaan met gevolg, Pieter, Jan, in 't Grieks gewaad, Filippyn, gevolg in 't Persiaans en Grieks gewaad. Kees.
Daar zit de vorst, wil nader gaan.
Hendrik, terwyl Kees rookt en drinkt.
Myn heer, ik heb 't geluk in Babel u te ontmoeten,
En uit myns prinsen naam voor uwen troon te groeten.
't Gerucht van uwe dapperheid
Is tot aan Ganges boord verspreid.
Elk is verschrikt, nu gy Darius hebt verslaagen:
| |
| |
Maar Porus, en zyn zoon, zyn nâ die nederlaagen,
Gelyk het hen betaamt, vol moed'.
De vorst wil 't Indiaansche bloed
Beschermen, en niet voor uw Maçedoners wyken.
Zyn leger is versterkt, van volken uit de ryken
En landen aan zyn kroon verknocht,
Hy, die altyd naar glorie zocht,
Wil door uw ondergang een heldennaam verwerven,
Des waerelds heer zyn; of voor uwe voeten sterven.
Jou keuning lykt een barse vent!
Ik bin 'et vechten niet 'ewend,
Als met men wyf, die heb ik dikwils of geslaegen.
Myn koning wil nochtans een veldslag met u waagen:
Opdat zyn groote dapperheid
Bekend werde aan uw' majesteit.
Hy zal uw leger aan zyn grenzen haast verwachten;
En voedt, als gy, niet dan verhevene gedachten.
Myn leger zeg je, watte praet!
Ik heb gien leger, kammeraed.
Ik weet niet iens wat jy al mient, mit deuze zaeken.
Wil Alexander nu zich zelven wat vermaaken?
Hoe spot men met een afgezant?
Een gunst'ling van prins Ferdinand?
Ik heb alom verstaan, myn heer, dat gy voor deezen
Zo hoffelyk van aart, als dapper, plagt te weezen.
Dat gy grootmoedig en beleefd,
Verwonne landen weder geeft
Aan koningen, die u met macht niet wederstreeven;
Dat gy door goedheid zo veel vryheids hebt gegeeven
Aan uw verwonnenen, dat zy
Vergeetende de slaaverny,
Met hunne wapenen uw' staatzucht ondersteunen.
Zwart bakkes, jy vertelt al wongderlyke deunen.
| |
| |
Maer zeper, ik verstae je niet:
Zeg waer die dingen zyn geschied?
Ik zie de vorst heeft lust om hier met ons te gekken!
Vaar wel, ik zal myn prins terstond dien hoon ontdekken.
Zyn legermacht is al gereed,
Hy zal opkomen, eer gy 't weet,
Met honderd duizend van de dapperste Indiaanen;
Om zich, door uwen dood, een weg ten troon te baanen.
Ja wel, ik zweer je by men bil,
Ik weet niet wat hy hebben wil:
'k Verstae allienig dat hy lust heit om te vechten;
En zyn die dingen op gien angd're wys te slechten?
Ik zie wel dat men met my spot.
Je houdt me zelver voor den zot.
Myn heer, 'k spreek ummers Grieks, zo goed als 't is te spreeken,
Hoe Grieks! wel selleweeken!
We praeten ummers allemael,
Oprechte zuiv're Duitsche tael?
ô Vorst, nu zie ik klaar dat gy hebt voorgenomen
Met my te spotten; maar ik denk haast hier te komen,
Met koning Porus, en zyn macht;
Dan zult gy zien wien gy belacht.
Maer maet je wordt niet boos. Ik ken 't me niet verzinnen!
Grieks zeg je? praet ik Grieks?
En stooten uit uw' heerschappy;
Denk dan aan deeze boertery.
Ik mien 't zo quaed niet. Zeg wat heb je meer te vraegen?
De koning, als ik zeg, wil eenen veldslag waagen:
Maar Ferdinand, de prins, zyn zoon,
Die erfgenaam is van zyn kroon,
Heeft uwe dochter, de prinses, tot bruid verkoren.
Neen zwartsmoel, of gezant, jou moeite is hier verloren:
| |
| |
Ik geef haar niet aan Ferdinangd:
Brui jy maer weêr na 't Moorenlangd.
Ik zal uw weigering myn prins te kennen geeven.
Altemaal, behalven de Indiaanen.
Lang moet zyn' majesteit vorst Alexander leeven!
Frans en de Indiaanen binnen.
| |
Elfde tooneel.
Pieter, Jan, in 't Grieks gewaad, Filippyn, gevolg in 't Persiaans en Grieks gewaad, Kees.
ô Vorst, gy paart uw kloek beleid
Altoos by uwe dapperheid;
Wy zien den Indiaan haast door uw arm verslaagen
Indien hy lust heeft met zyn leger op te dagen.
'k Verstae me op zulke dingen niet.
Jy zegt wel dat het is geschied,
Maer 'k weet van legers noch van zulken brui te zeggen.
'k Plag mit de boeren wel een sneetje in 't dorp te leggen,
En dat ging mit de kermis deur:
Maer daer had ik gien legers veur.
Kom laeten we hier nou niet langer zitten snappen.
'k Heb dorst, laet aenstons iens een flap Dorts Engels tappen:
'k Keb ook zo'n honger, als een beest.
Zo vroeg myn heer? ik ben bevreest
Dat 't u zou schad'lyk zyn: men moet u eerst klisteeren.
Dat zel niet beuren 'k Wil myn keel iens helder smeeren.
'k Maak ook een poejer simpathie,
Waar door ik in een uur of drie,
Den vorst zodanig kan doen zweeten, draaijen, braaken,
| |
| |
Dat al de ribben in zyn lichaam zullen kraaken,
Al was ik hier een myl van daan;
Maar 'k hou het met de zeneblaan.
Zwyg van je seneka; ik wil het niet gebruiken,
Ik mag gien seneka; of zulke vodden, ruiken:
Maar wil je wel doen, geef 'ereis
Een hagje ham, of ossevleis
Met geele wortels, 't zal de darmen beter vullen.
Ik mien eens braef te smullen.
Zeg dat men dan de tafel dekk'.
Myn vorst gaa nu in 't naast vertrek.
Maar zou ik by die beer zo dicht wel komen durven?
Ik vrees warentig dat ik in myn broek zou turven.
Nu Goverd gaa wat aan een kant.
Wel dit is al een aertig land!
De beer hiet Goverd, wel! wie zou het zo verzinnen!
De beer is weg, myn vorst, gaa nu maar vry naar binnen.
Ik denk de kost is wel gereet.
Heel goed, 'k verlang al dat ik eet.
Einde van het tweede Bedryf.
|
|
Auteursrechtvrij