De gedichten. Deel 2

[p. 57]

Don Quichot op de bruiloft van Kamácho.
Blyspél.

[p. 59]

Aan de heeren Hendrik Haak, H: Z. en Mr. Everhard Kraeivanger.

Ik offer u, ô waarde vrinden,
Den vroomen Ridder Don Quichot,
Die zich iets groots durfde onderwinden:
Maar voor zyn' daaden wierdt bespot,
Van volk dat hy niet wys kon maaken,
Dat Amadis, en Palmeryn
En honderd Romanike snaaken,
Geen leugens, maar vol waarheids zyn.
Ik voer hem hier ten schouwtooneele:
Opdat hy met zyn zotterny
Voor and'ren (zyns gelyken) speele,
Dat alle waan maar zotheid zy;
Hoe al des waerelds schoone dingen
Maar by verbeeldingen bestaan,
En even als 't geluid na 't zingen,
In wind en lucht terstond vergaan.
Wie kan den luister bet vergrooten
Van myn geringe Poëzy;
Als gy, die t'zaam als kunstgenooten
Dus lang de Wiskunst aan het Y

[p. 60]

 

Geoeffend hebt, en ingezogen;

 

Daar één van u my dikmaal hiel,

 

Door schoone maatzang opgetogen,

 

Die al wie kunst bemint beviel:

 

Dies hoop ik zal 't u niet mishaagen,

 

Dat ik, ô Minnaars van de kunst,

 

Dit Blyspél aan u op durf draagen

 

Tot dankbaarheid, voor al uw gunst.

 

 

 

Ued. Dienstbereide Dienaar en Vriend

 

 

 

P. Langendyk.