De gedichten. Deel 2

[p. 56]

Op Julius Cezar en Kato,

Treurspél. door den heere Pieter Langendyk.

Komt vryheid minnaars ziet den braaven Kato sterven,
Die liever 't leven dan de vryheid wilde derven,
Die hy tot in zyn dood zo kloek heeft voorgestaan;
En ziende geenen raad om Cezars heir te slaan,
Ja zich gedwongen om in slaaverny te leeven,
Veel eer door eigen hand in vryheid wilde sneeven.

ô Vaderlanders! denkt aan 't dierbaar burgerbloed

't Geen uitgestort is voor de vryheid, zo vol moed,
Door Katoos zonder tal, eer gy zyt vry gevochten,
En van het juk ontlast der gruuw'lyke aardsgedrochten.
Is u iets over van de aêloude vryheidmin,
Zo treedt met my verheugd des Amstels Schouwburg in,
Daar Langendyk, geschoeijd op Sofokleesche laerzen,
Zyn' Kato dav'ren doet met donderende vaerzen;
Die 't Fransche nagevolgd, nu zuiver Neêrduitsch spreekt;
Wiens moedig voorbeeld elk een' moed in 't harte steekt,
Ja door zyn noodlot zelfs den Batavier kan leeren,
Hoe hoog, hoe dierbaar hy de vryheid moet waardeeren:
Die naast den Godsdienst, 't beste en allerwaardste pand,
De sterkste grondzuil is van 't lieve Vaderland.

GOVERT van MATER.