De gedichten. Deel 1

[p. 406]

Mars in Barcelona.

De Vreede had Belloon in haaren loop geteugeld,
En met haar ketens naauw den Oorlogsgod gevleugeld,
Of hy, vervoert van spyt, schoot vonken uit zyn oog,
En sprak: Besmette Vreê, verklaar wat u bewoog,
Den trouwen Katalaan niet in 't verbond te brengen!
De Fransche Jupiter, sprak deez', wou 't niet gehengen.
Mars brak zyn ketens los, en riep: Wy zullen zien,
Of ik, gelyk gy doet, zyn blixems zal ontvliên.
Met gaf Gerechtigheid hem 't blinkend zwaerd in handen.
Hy vliegt naar Barcelone, en knarssende op zyn tanden,
Plant flux een doodshoofd op een vaendel, bloedig rood;
En roept: Hier heerscht alleen de Vryheid of de Dood!
Werp, Fransche Jupiter, uw blixem op de muuren;
't Zwaerd van Rechtvaerdigheid kan uw geweld verduuren.
De waereld wacht met schrik, of blixems van Jupyn,
Of wapenen van Mars verwinnaars zullen zyn.
't Zy Barceloon' zich redde, of zie zyn helden sneeven,
Zyn naam zal op de tong van 't gansche menschdom leeven.
Krygt hier de dwingeland den lauwer op zyn kruin,
Hy zett' vry 't beeld der stadt van goud op 't bloedig puin.