De gedichten. Deel 1
(na 1760)–Pieter Langendijk–
Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
Herderszangen. | |
[pagina 69]
| |
Godevree,
| |
[pagina 70]
| |
En die beschermen zal, indien 'er uitGa naar voetnoot* het woud
Van ongenade een wolf durve op de lamm'ren vallen,
Of loeren op den roof omtrent de herderstallen.
Het ned'rig Oegstgeest juicht, ja zegent deezen dag,
En dankt der herd'ren Godt met blyschap en ontzag,
Nu 't wakk'ren Godevree, van heilig vuur ontsteeken,
In de oude Landkapel hoort boetorakels spreeken;
Nu 's hemels zegendauw, die van zyn' lippen vloeijt,
Met zuiv're druppelen het dorstig hart besproeijt;
Nu hy 't geheiligd zaad op 't akkerland zal zaaijen;
Om vruchten in den Oegst door zynen geest te maaijen;
Nu hy zyn zangkonst paart met die van Jesses zoon,
Die Libans Cederberg deedt hupp'len op zyn toon,
Gelyk de heuvelen, vol geele en groene kruinen,
Ten rei gaan, op zyn zang, met Batoos hooge duinen.
Ja juich vry Oegstgeest; juich! vervul de lucht met vreugd:
Gy kiest een' herder, die in zyne teed're jeugd
Door 's hemels gunst de borst der Godtsvrucht heeft gezogen;
Die op het landschool is in wysheid opgetogen,
Doorleerd in weetenschap; waar door zyn geest, zo kloek,
Den zin aan u verklaart van Godts orakelboek,
En 'tGa naar voetnoot* afgedwaalde schaap, dat doolt op barre heiden,
Geblind door 't bygeloof, weet naâ den stal te leiden:
Indien hetGa naar voetnoot† schurfte vee, dat geenen herder kent,
En in den slyk zich naar zyn' lusten keert en wendt,
Kon luist'ren naâ zyn stem, hoe yv'rig zou hy 't wasschen,
En helpen reinigen in Godts genadeplassen.
Indien 'tGa naar voetnoot** verstrooijde vee van Isrêls ouden stal,
| |
[pagina 71]
| |
Dat op den herder hoopt, die 't eens vergad'ren zal,
En weêr in Kanaän als voortyds laaten graazen,
Zyn stemme kon verstaan, hoe vrolyk zou het aazen
Op hemels klaver, by het geest'lyk Libanon,
En drinken 't heilzaam vocht uit Godts genadebron.
Indien deGa naar voetnoot* dieren in de Arabische waranden,
Die tuk zyn op den roof, en scherp van klaauw en tanden,
Eens hoorden naâ zyn stem, zy zouden haast gedwee
Het gras herkaauwen in één weide met het vee.
Dees stem zou d'Ga naar voetnoot† olifant, die 't licht der zon schynt te eeren
In 't woeste Lybiën, naar 't eeuwig licht doen keeren,
En temmenGa naar voetnoot† 't wild, dat in 't Amerikaans gewest
Zyn jongen, zo men zegt, met vleesch der menschen mest;
Dan zouden leeuw en beer en wolf de lamm'ren streelen.
Dan zou 't een vreede-eeuw zyn in alle waerelddeelen:
Maar de opperherder, die het alles weezen gaf,
Zal zelf hen t' zynen tyd vergad'ren met zyn staf,
En Godevree zal (door de eerwaardige amptgenooten
In 't vry Bataafsch gewest met oly overgoten
Van hemelzegening) hem smeeken dat zyn woord
Elks hart vermurwe, en word' door 's hemels gunst bekoord
Tot rein geloof, en liefde, en hoop; opdat zy treeden
Op 't eeuwigduurend veld van zyn barmhartigheden,
In zaliger landsdouw, waar in de koorzang klinkt
Door duizend kringen, daar het schoon gesternte in blinkt.
Gy zult ô Oegstgeest scherp naâ zyne stemme luisteren;
Die 't waare licht niet voor uwe oogen zal verduisteren,
Een licht, dat uit uw streek de schaduwe verdreef
Van 't wangeloof, dat lang in uwe buurtkerk bleef;
Uw buurtkerk, de oudste der Batavische landsdouwen,
| |
[pagina 72]
| |
Die vader Willebort opGa naar voetnoot* Roomsch tiras zag bouwen,
Van wien de duistere eeuw deez'Ga naar voetnoot† beuzelen verdicht;
Hoe hy, een herder door des hemels geest verlicht,
Onze overoud'ren door zyn' wonderdaân bekeerde,
En allereerst den wil des Opperherders leerde,
Ook hoe hy had beloofd uw kerk (toen onvolbracht)
Te wyden: maar dewyl de dood hem onverwacht
Te beurt viel, kon hy dit by 't leeven niet volbrengen;
Dies quam zyn geest daarna de Landkapel besprengen,
En heiligen, met hulp der zuiv're moedermaagd.
Dank Godt, der herd'ren Godt, dat zyne heilzon daagt
Door al die nevelen van bygeloovigheden.
Prys, Oegstgeest, zynen naam in lofzang en gebeden.
En gy, ô Godevree, volhard in uwe trouw,
In 't hoeden van Godts vee, in zynen akkerbouw.
Waak voor de lamm'ren kooij vol yvers vroeg en spade,
Zo wint gy eene kroon van hemelsche genade.
Zing zynen lof alom waar zyne schaapen gaan.
Het duin zy Sions berg, de Rynstroom uw Jordaan,
Zo zal uw Hemelzang door lucht en wolken dringen,
Daar de eng'len 't sneeuwwit lam in 't zalig koor omringen.
|
|