Spiegel aan de wand

11

Op een dag komt Mrs. Carfew voor een behandeling. Ze is een tijdje niet geweest en heeft nu ook niet van tevoren

[p. 51]

besproken. Frank vindt het vervelend, maar laat niets merken.

‘Breng mevrouw naar cabine 4,’ zegt hij tegen de dame de réception. No. 4 is voor onverwachte gevallen.

Mrs. Carfew lacht allerliefst. Ze heeft vernomen, dat juffrouw Liza niet op staande voet ontslagen is, doch met een maand. ‘Heb het hart es, te tonen, dat ik niet gelegen kom,’ zeggen haar schattige blauwe ogen. Haar man is bevriend met Geerts.

Maar Frank is van een directorale vriendelijkheid die schijnt te sissen op Helen Carfew's intrige, als een hete strijkbout op een natte lap.

Juist als Helen cabine 3 passeert, gaat de deur open en treedt madame Loulou Verrane naar buiten. Ze botsen bijna tegen elkaar, wijken naar dezelfde kant uit en stoten dan met onwillige beleefdheid toch op elkander.

Dat is penibel, want Mr. Richard Carfew probeert sedert enige dagen meneer Gardon over te halen tot een gewaagde zakelijke transactie. En Charles Gardon is de minnaar van Loulou Verrane.

Natuurlijk kennen Helen en Loulou elkaar niet. Doch Helen weet héél goed, wie Loulou is.

Wàt ze is, zie je met één oogopslag. Het is een grof wonder, dat Gardon zich niet schaamt voor het gezelschap van een vrouw die zo brutaal afkomst en morele opvattingen toont.

Loulou Verrane is een dame, wier trouw zeer kostbaar is, - wat haar garderobe ontegenzeggelijk ten goede komt.

Enfin, Gardon heeft ten minste genoeg beschaving, haar niet te introduceren. Maar o, wat pijnlijk! om met deze vrouw in aanraking te komen - zoals nu.

Mrs. Carfew voelt zich besmeurd. Ze bloost diep en mompelt een kelig Engels ‘pardon’.

Vanavond moet de beslissing met Gardon vallen, en ter ere van zijn komst moet zij zich mooi laten maken. Ze is knap. Ze is lief; als ze wil. En vanavond moet ze willen.

Om Dick te helpen. Een mooie vrouw maakt de stemming dikwijls zo mild.

[p. 52]

'n Ogenblik voelt ze een wee besef, dat ze zich voor 't zelfde geld mooi maakt, als die ordinaire Franse lichtekooi daar...

Maar dan toch op een heel andere manier. Oh, yes, thank God! Zij hoeft alleen te lachen en opgewekt te zijn.

Terwijl ze een beetje verdwaasd na de botsing doorloopt, staat ze opeens tegenover juffrouw Liza. Tja, dat heb je, als je niet vooruit je komst bekend maakt.

Juffrouw Liza is magerder. Ze ziét Mrs. Carfew niet en loopt pal voor haar langs, met een te erg gestrekte rug en harde ogen. Helen moet uitwijken, om een tweede botsing te voorkomen.

Ze beheerst zich. Alleen wendt ze zich vuurrood om naar directeur Berrends. Maar die staat met de rug naar haar toe en buigt net voor iemand, die de trap schijnt op te komen. Helen heeft gelukkig niet gezien, hoe snel hij dat klaarspeelde. Hij geeft Liza in z'n hart groot gelijk.

Onder de hoede van miss Jean verdwijnt Mrs. Carfew in cabine 4 om nog meer schoonheid op te doen voor vanavond.

Aan haar handen en borsten kleeft de afschuw van de aanraking met Loulou Verrane. In haar ogen hangt het beeld van het tengere wulpse gezicht, de koortsblosjes, de ronde lippen en de starende blik der gekochte extase.

‘Reinigt u mijn gezicht flink’, zegt ze. Die adem....

Miss Jean heeft alles gezien. Ze begrijpt veel, zoals dat een assistente van het ‘Bella Monica’ betaamt.

Helen's gelaat wordt schoongemaakt met alcohol, wat eigenlijk streng verboden is, want alcohol is heel slecht voor de huidweefselen. Maar dat weten, zie je - dat maakt die huid juist zo ontzaglijk steriel.