Open dichtwoord op de levensvreugde

[p. 9]

[Van alle kussen]

Van alle kussen
kan ik één niet blussen.
Zijn stille dwang blijft gloeien.
Zijn tederheid wil niet verbloeien.
Hij is een stempel op mijn denken,
dat durend vraagt om weder drenken
met de nooit hervonden dronk -
God die tussen lippen blonk -
eeuwigheid op mijn sterflijke mond;
brandmerk van een diep verbond.