Open dichtwoord op de levensvreugde

[p. 7]

God in het korenveld

Ik heb hem laatst in een graanveld aanschouwd.
Zijn glimlach ruiste in 't rijpende goud,
zijn blik ving mijn ziel als een vlinder.
‘Zoek je mij?’ vroeg hij zacht, ‘kijk dan ginder!...
Ik ben in de einder veel nader dan hier.
Dit was een vergissing. Zweef weg! Veel plezier!’
Zo brak hij ons flitsend kontakt doormidden,
terwijl ik geestdriftiglijk had willen bidden - -

Nu zoek ik hem overal, roepend: ‘God! God!’

‘Vloek niet,’ maant een vrome; ‘besef toch je lot!...’
Beseft hij dan, dat ik door 't licht ben ontsteld?
(Wat weet hij van God in het korenveld...?)