Het boekje van Tante An

[p. 12]

Heuschelijk Geslapen

Wij zou-den een sprook-je ver-too-nen: ‘de schoone slaapster in't bosch,’ en Con-nie was het Prin-ses-je, wij maak-ten een muur-tje van mos. 't Prin. ses-je met haar tra-wan-ten die de-den als slie-pen zij. Een jacht-hoorn klonk door de

[p. 13]

stil-te: daar reed er de Prins voor-bij.

Hij kus-te't Prin-ses-je wak-. ker, dat slui-mer-de⁀al hon-derd jaar, maar sla-pe-rig mop-per-de Con-nie: ‘Hé nou al? op-staan? hoe naar!’