Christelijcke en vermakelijcke gesangen
(1647)–Franciscus de Laat–
Auteursrechtvrij
[pagina 71]
| |
[pagina 72]
| |
 vreesen,
En de sonden leeren vliên.
2.[regelnummer]
Ick en wensch niet meer te leven
Nu de Silo is ghegheven
Van de Vaderen verwacht:
Met dees blyschap wil ick sterven;
Mits ick hoope te verwerven
Dat ick langh heb groot gheacht.
3.[regelnummer]
Soete Iesu! mijne jaren
Zijn heel snellijck voort-ghevaren,
Al mijn leven is gheweest
Vol van alderhande qualen,
Die ick al niet kan verhalen:
| |
[pagina 73]
| |
Dies beveel ick u mijn Geest.
4.[regelnummer]
VVilt die in u Rijck ontfanghen,
Daerse met veel lof-ghesanghen
Moghe singhen overluyt:
Heylign! Heyligh! is de Heere;
Sijnen grooten naem sy eere,
En veel vreught sijn lieve Bruyt.
5.[regelnummer]
VVaerom soud ick langher wenschen
By de sterffelijcke menschen
In dit sondigh aerdsche dal
Het verlenghen myner daghen?
Daer men niet en hoort als klaghen,
En veel droevigh ongheval.
6.[regelnummer]
Soud ick hoopen op de tyden,
En my in haer loop verblyden?
| |
[pagina 74]
| |
't Oude jaer dat is vergaen,
En het Nieuwe aen-ghekomen:
Maer ick heb noch niets vernomen
Dat mijn Ziele kan versaên:
6.[regelnummer]
Al veranderen de jaren
'k Sie de menschen niet bedaren,
'k Sie haer even onbesint;
d'Een met gierigheyt bevanghen
Nae sijns Naestens goedt verlanghen,
Dat hy boven al bemint.
7.[regelnummer]
d'Een nae groote Staten trachten,
En een yder een verachten,
Vol van op-gheblasentheydt.
d'Een tot toorn en wraeck gheneghen,
Die sich niet en laet beweghen,
| |
[pagina 75]
| |
VVat hem d'een of d'ander seydt.
8.[regelnummer]
d'Een tot sorgheloose rusten,
En tot alderhande lusten,
Hoerery en overspel;
Dronckenschap en gulsigh eten.
Dat de mensche doet vergheten
U, ô Heer! en u bevel.
9.[regelnummer]
d'Een tot andre ydelheden,
Sotte praet en vuyle reden,
Achterklap en leughen-tael.
En tot dierghelijcke sonden
Dieder werden meer ghevonden,
En ick niet in 't breedt verhael.
10.[regelnummer]
Maer besluyte mijne reden
Met veel vyerighe ghebeden,
| |
[pagina 76]
| |
Dat de Heere hert en mondt
Van een yder wil besnyden;
En ons brenghen nae veel lyden
Daer men nimmer onrust vondt.
|
|
