Uit Roemer Visscher's Brabbeling. Deel 1

[p. 40]

Het vierde schock van de quicken.

3.aant.

Niemant ghelooft meer inde gantsche stadt,
Dan rijcke Symon: hoe verstae ick dat?
Want hy is met bey zijn ooghen even blint,
En seydt, dat zijn Lief de schoonst' is diemen vint.

5.aant.

Roovers die de Schippers ontnemen de ladinghe,
Cryghen (ghevanghen zijnde) de doot tot peen of straf:
Dieven die uyt de huysen wech nemen haer gadinghe,
Doetmen met Leeren climmen in haer graf:
Snaphanen die de Coopluyden setten af,
Setmen op Raden, in alle landen en contreyen:
En de Hertsteelsters moet men eeren, dienen en vleyen.

7.aant.

Janneken heeft een Man die missiet, en mishoort,
Die haer misbruyckt, missteeckt, mistrout, misboort,
Misselijck van sinnen, van leden heel mismaeckt,
Die zijn vyandt misprijst, misdoet zijn vrunt,
Zijn ghebueren haer neeringh en voorspoet misgunt,
Die de waerheyt, eere en deucht missaeckt,
En seyt dat misdoen is een werck niet beus:
Wat dunckt u Rochus, is hy Papau of Geus?

[p. 41]

11.aant.

Een Vryer die onder de lustighe ghetelt,, wert,
Tracteerde eens een Meysgen meer dan met woorden,
Waer over sy riep, cracht en ghewelt,, hert,
Wat wilt ghy my doen? hy seyde, moorden:
Maer soo haest alst ghedaen was, seyde sy, ja bylo,
Is dat moorden Vryer, moort my noch eens vry,, soo.

13.aant.

Noyt Vryer met Liefden soo was ontsteken,
Op zijn eerste Lief, die het hert doet breken,
Als Laurus op kaetsen en bal te slaen:
Maer hy die op kaetsen stelde al zijn ghedacht,
die is door het kaetsen soo verre ghebracht,
dat hy de kaetsen teyckent in de baen.

15.aant.

Doe Hans Poep een schip voerde van hondert lasten,
Doe braste en bruysde hy, en had altijt gasten,
Dies 't hooft dickwils soo cranck was als een oude sleter:
Nu heeft hy 't verloren op Teerlingher zant
En met de schuyt is hy ghecomen te Lant,
Daer vaert hy nu mee, en hy vaert veel beter.

16.aant.

Voor den Leeuw vliet de Wolf in zijn hol of grot,
Aen 't Schaepken maeckt hy zijn tanden bebloet,
Voor den stouten cruypt Wolfaert int Verckens cot,
Den blooden vervaert hy met zijn ghesicht verwoet,
Die hem die naem gaf, voorwaer hy moet
Voorsien hebben dat de daet nu openbaert,
Dat hy min nae een mensch, dan nae een Wolf aert.

[p. 42]

17.aant.

't Is met my en mijn Lief al meer dan 't placht,
Want sy die te voren my hooch heeft gheacht,
Die neghent my nu dat maeckt crackeel:
Want als ick by haer ben isser een te veel.

18.aant.

Mijn Lief en heeft my niet vercocht,
Noch wech gheschoncken dat ben ick vroet,
Den schaeck die sy my heeft ghebrocht,
Heb ick met de Coninginne gheboet,
En voor een Ridder ghetrou en goet,
Nam sy den ouden, die sy moet eeren,
Voor een vette Gans verrotte Peeren.

21.aant.

De Geusen cruysen ons met ghewelt:
't Hof van Bourgongne cruyst ons om ghelt:
De Raedt cruyst de Burghers en Boeren,
Mogen wy niet wel drie cruycen in 't Wapen voeren?

24.aant.

Een duytschen yver heeft Jan de Wael,
Om Kercken te berooven, en vernielen te mael,
Om d' oude Papisten met schelden te plaghen,
Om Papen en Monicken uyt de lande te jaghen,
Maer om door wercken van Liefde 't Gheloof te maken styver,
Blijft Jan de Wael in zijn eyghen hyver.

26.aant.

Ick heb gheen vrede, en ben met niemant twistich:
Ick hoop, ick vrees, ick vriese in den brant:

[p. 43]

 

Ick legh op d' Aerde, en vliech ten Hemel listich:

 

Mijn sinnen zijn wuft, en op een plaets gheplant:

5

Die my heeft ghevanghen, die wijst my vander hant:

 

Sy wil my niet hebben, die my vast hout ghebonden:

 

Willens ick verderf, en roep help t' allen stonden:

 

Liefde laet my sterven, noch vree verwerven niet:

 

Ick crijt sonder tongh, sie met ooghen bewonden:

10

Lachende sucht ick, ick verbly my in 't verdriet:

 

Ick slaep by daech, en 's nachts alst niemant siet,

 

Loop ick op straet, prijs duysterheyt voort lichte:

 

Den stercken stock verwerp ick, en steun op een riet:

 

Leven en sterven is my eens int ghewichte:

15

Al dees vreucht rijst my alleen uyt Liefs ghesichte.

28.aant.

Om dat ghy die Nachtegael niet wilt bedwinghen,
Daerom sal voor Mey de Koeckuyt singhen.

29.aant.

Doe ghy niet Rijcker waert dan hondert pont,
Doe reet ghy te Paert met een fraeyen moet:
Dan nu het ghebraen vliecht in u mont,
En het gheluck schaft u veel ghelt en goet,
Nu loopt ghy neerstich, en gaet te voet:
Daerom bid ick God dat hy u niet meer beswaert,
Maer dat hy u weder wil helpen te Paert.

31.aant.

Ghy hebt veel cleeren van Zijden van Fluweel,
Ghecoort, gheboort, ghepickt, ick weet niet hoe,
In u huys is menich costelijck Tafereel,
Costelijcke Bedden, Linden en Wollen daer toe,
Op u Coper en Tin schueren seven Maechden moe:
Ghy hebt ghesneden Cassen, en ingheleyde Buffetten,

[p. 44]

 

Die vol fijne Dwalen, Tafellakens en Servetten:

 

Veel Crystallyne Beeckers en Porseleyne vaten,

 

Spreen, Gordynen, Tapissen, niet om vernetten:

10

Ghy hebt alle frayicheydt daermen af weet te praten,

 

Die ghy niet mocht missen, om sinnelijckheydts begeeren:

 

En nu hebt ghy gheen ghelt, moocht ghy dat wel ontbeeren?

33.aant.

Niemant Thais te weygeren, mocht u noch betamen,
Dan niemandt niet te weygheren, moet ghy u Thais schamen.

34.aant.

Een ander meer dan hem selven beminnen,
Met ydel hoop voeden lijf, ziel en sinnen,
Duysentmael herdencken dat men dacht terstont,
Sich selven voorbeelden veel vreemde grillen,
Leven nae de reghel van eens anders willen,
Bedroeft zijn van herten, en singhen met de mont,
Van lichaem wel te pas, van sinnen onghesont,
Cleynen loon en danck voor arbeydt groot,
Dat is huyden der Minnaers daghelijcx broodt.

35.aant.

Mieuwes waer ick een ooghenblick by u blijf,
Vraecht ghy, wel Roemer hebt ghy noch gheen Wijf:
Soo cont ghy immers niet kallen dattet te degen,, is,
Maer sint ghy niet Mieuwes, soo zijt ghy een beest?
Dattet niet int praten van de Vryers meest,
Dan int ghelooven van de Vrysters gheleghen,, is:
Haest ghenoech ghepreeckt, die ten geloof gheneghen,, is.

36.aant.

Hoe comt het dat Mouris is banckeroet,
Die soo frayen Coopman te wesen plach?

[p. 45]

 

Ick meende dat hy was vol ghegoten goet,

 

Om dat hy soo wel betaelde op zijn dach:

5

Heeft hy niet ghehadt meenighen goeden slach,

 

En reyn Boeck ghehouden al zijn leven?

 

Juyst gheraden, hy heeft niet gheschreven.

43.aant.

O Heer, siet neer,, hoedt my voor druck,
Voor Heeren Brief, danck van Lief, en groot gheluck
Want met groot gheluck is een quader beschut:
Danck van Lief brenght my in den dut,
En Heeren schryven niet eenen treck,
Of 't is van wraeck of van ghebreck.

44.aant.

Ritshert loopt altijt om schoone Vrouwen:
Volchhert volcht soo haest goet als quaet:
Reynhert sal niet dan deuchden brouwen:
Rijckhert is vrolijck, jae in soberen staet:
't Hert doet dan dattet den Mensch wel of qualijck gaet.

47.aant.

Een Boerinne worde van een Courtisaen ghevrijt,
die sich liet beduncken dat hy wel ter tael,, was,
Gheheel was hy ghecleet in Damast en in Zijt,
Waerse hem aentasten, hy al even cael,, was;
Nae zijn sprake wanende dat hy een Wael,, was,
dacht, ick wil niet hebben, om mijn goet te verteeren,
Een Crom-tong, die niet een nop heeft op zijn cleeren.

49.aant.

Wynant schoont zijn cleeren boven alle dinghen,
Niemant moet gaen op zijn beschoten salen,
Hy schoont zijn amailleerde baghen en gouden ringen,

[p. 46]

 

Met glasen verschoont hy zijn vergulde schalen:

5

Dan zijn aensicht vol ghekarbonckelde datten,

 

draecht hy alle daechs, of het sou vermatten.

50.aant.

Ick wort niet bemint, omdat ick rijckelijck,
Voorsien ben met Landen, als de groote Heeren,
Noch om dat ick met Coopmanschap practijckelijck
Meer can winnen, dan ick moet verteren,
Veel min om dat ick draech costelijcke cleeren:
Maer daer my de Liefste om heeft vercoren,
Dat is my van de natuere aengheboren.

51.aant.

Ick haddet alsoo wel ghemaeckt,
Dat ick haer Man had ghestuert ter jacht:
Maer een ander heeft de lust ghesmaeckt,
Die ick met mijn Lief te bedryven dacht.

Alsoo gaet ghy Ossen met groot ghequel,

Trecken den Ploech, tot een anders gherijf:
Alsoo draecht ghy sotte Schaepkens 't vel,
Seer dick van Wol, voor een ander op 't lijf.

Alsoo gaet ghy Voghelkens u neste maken,

Om datter een ander sou rusten in:
Alsoo sietmen u Byekens om Honich braken,
En een ander strijckt al het ghewin.

52.aant.

Smeeckt met Neptuno, die de Zee passerende,, zijt,
Dat derf ick niet doen, ick blijve op 't lant.
Smeeckt met Mars, die de Krijch hanterende,, zijt,
Ick haet te vechten met ghewapender hant:
Maer hout met de Vrede lustich en playsant,
Die met Liefde 't herte doet verjolysen.

[p. 47]

 

Smeeckt met Phebus Waerseggers, ghy die kijckt in de hant.

 

Smeeckt met Diana, ghy die wilt jaghen en bysen:

 

Laet de Constenaers Minerva eere bewijsen:

10

Laet de Boeren Ceres en Bacchus verheven:

 

Castor en Pollux moghen de Ridders prijsen:

 

Maer u Venus wil ick de eere gheven,

 

Weest my doch gunstich, doet my in vreuchde leven,

 

Met de fleur der Vrouwen, daer 't hert om lacht,, eel,

15

Die mijn sin en wille heeft in haer macht,, heel.

56.aant.

Stuers, aenminnich, afwysich, meewarich,
Treurich, vrolijck, wulps, en zeebarich,
Zijt ghy die ick niet wil, noch can begheven,
Met u en mach ick, en sonder u niet leven.

57.aant.

Mieuwes wat vraecht ghy alle daghen,
waerom dat ick soo slordich ben ghecleet,
Ghelijck of ick de Bruyt sou helpen uytdraghen,
Of om jonghe Alven te vanghen my had besteet:
Jae met Vrouw vuyl te danssen waer bereet,
Ofte op een beesem nae Col soude ryen?
Neen seecker, 't is daerom niet, dat ghy 't weet:
Maer om dat ghy my niet sout comen vryen.

58.aant.

Joost tracht met list nae zijn Vrienden goet,
Want 't zijne heeft hy over langhe versmeert:
Op zijn Vrienden eer draecht hy hooghe moet,
De zijne is langh in schande verkeert:
Op zijn Vrienden gheloof hy ruyterlijck teert,
Dan 't zijne dat blijft al binnen zijn lippen:
Van zijn Vrienden vroomheydt hy lof begeert,

[p. 48]

 

Self sou hy een Vlo niet durven knippen:

 

Maer van Vrients cap maeckt hy gantsch geen werc:

10

Want zijn eyghen is groot, wijt, lang en sterck.

60.aant.

Een eerlijcke schaemte die haer wangen doet blosen,
Eerbare Liefde in een oprecht ghemoet,
Twee borsgens rondt, twee lipkens als rosen,
Een halsgen ghedraeyt, een keel singhende soet,
Een vriendelijcke spraeck daerse my me groet,
Twee oochgens die de myne verclarende quellen,
Een bevallich wesen in al datse doet,
Vervolghende reden als sy wat sal vertellen,
En 't lodderlijck soenen en lieffelijck lellen,
Zijn de cruyden daerse me betovert mijn domme sinnen
En maecken dat ick haer eeuwich sal, wil, en moet beminnen.