Uit Roemer Visscher's Brabbeling. Deel 1

[p. 9]

Het eerste schock van de quicken.

1.aant.

De hobbollighe Poeten roepen om de Musen
Datse haer verstant souden comen vercloecken,
Maer sy comen tot onsent uyt alle buerhuysen,
En eten mijn kaerssen, papier en boecken:
God schen de Muysen, ick moetse vloecken,
Met al die 't fenijn hier uyt suycken als padden:
Ick woud' datse de buyck vol Muysen hadden.

2.aant.

O moghende Fortuyne seer onghestadich,
Ghy neemt tot u so grooten recht,
De goeden quelt ghy onghenadich,
De boosen zijn door u opgherecht,
De giften bederven het recht en slecht:
Door Fortuyne sietmen de onwaerdighe eeren:
De Fortuyne plaecht den onnoselen knecht:
Tot armoed doetse de rechtvaerdighe keeren:
De onwaerdighe gaetse met rijckdom vermeeren:
De jonghen doetse sterven subijt:
De ouden laetse leven vol sieckten en sweeren,
Onghelijck deelt sy een yeder zynen tijt:
Sy neemt het den goeden, en gheeftet den ypocrijt,
Gheen onderscheyt hebbende tusschen recht of crom:

[p. 10]

15

Onghestadich, bros, vals, glat en dom,

 

En diese toelacht bedoutse wel met druck,

 

En diese verliet, versietse met gheluck.

4.aant.

Jan dit is dat u sal gheven
In dese werelt een vrolijck leven,
Goet dat u is versturven,
En niet deur u arbeyt is verwurven,
Altijdt een goet vuyr op u haert,
Met gheen Processen zijn beswaert,
Aen het lijf een simpel habijt,
Daer toe een hert van sorgh bevrijt,
Een ghesont lijf, en dat wel machtich,
Wyse simpelheyt, Vrienden eendrachtich,
Ghemeenen cost sonder conste bereyt,
Niet meer te drincken dan tot vrolyckheyt,
Een vrolijck Wijf, en eerbaer by desen,
Slapen dat de nacht schijnt cort te wesen,
En wesen dat ghy zijt by alle menschen,
Den doot te vreesen noch te wenschen:
Jan dit is dat u sal gheven
In dese werelt een vrolijck leven.

6.aant.

Een twist isser onder de Goden gheresen,
Wie van Capiteyn Linther meest werde geeert:
Bachus seyt, hy moet mijn Gildebroer wesen,
Want met drincken hy hem altijt gheneert:
Mars seydt, 't is een lanst, hy vloeckt, hy sweert,
Hy spreeckt niet dan van schieten, steken en houwen:
Neen seyde Venus hoe seer hy den dronck begeert,
En al spreekt hy van degens, spietsen, cartouwen,
Noch liever slaept hy by schoone Vrouwen.

[p. 11]

12.aant.

Waer toe dient ons altijt te begeeren,
Dan om ons te quellen met pijn en smert:
Want t' begeeren doet de sinnen verteeren,
En nimmer is te vreden het begeerende hert:
En elck is meest in 't begeeren verwert:
Daerom zynder gheen gheluckighe menschen,
Dan die doot zijn, of niet meer en wenschen.

13.aant.

Men lubt een Haen om dat hy sou groeyen bet:
En ghy zijt ghelubt, zijt ghy daerom so vet?

17.aant.

Als ghy vande doodt sult zijn verbeten,
Dan sal men u lichaem niet meer toemeten,
Dan alleen een plaetse van seven voeten:
Dus als ghy by u Liefken zijt gheseten,
Wilt maken goedt chier met drincken en eten,
Met danssen, met boerten, met spelen en toeten,
Waerom wilt ghy soo neerstich wroeten,
Om wijsheyt te leeren, of rijckdom te verwerven?
Solon en Cresus zijn doodt, en ghy moet sterven.

19.aant.

Aris sweert by het heylich cruys,
Dat hy savonts nimmermeer eet in huys:
Maer, Heyndrick, op dat ghy 't recht verstaet,
Hy eet niet, als hy niet te gast en gaet.

24.aant.

Een verdriet alleen is alle mijn vreucht,
Dat my alle verdriet wel doet vergheten,

[p. 12]

 

Want wat verdriet my Fortuyne toe veucht,

 

Dat wort van dit verdriet verbeten:

5

By dit verdriet can ick alle droefheyt meten:

 

Dit verdriet is soeter dan eenich conserven,

 

Mocht dit verdriet alle mijn verdrieten weten,

 

Ick gheloof sy soude alle verdriet afkerven:

 

Sy is mijn verdriet, mijn vreucht, mijn leven, mijn sterven.

27.aant.

Dat mijn lief my sondt een van haer boden,
Of ick t' avont by haer wilde comen eten:
En dat my Juno selfs te gast quam noden
By alle de Goden inden Hemel gheseten,
Ick soude segghen, ontschuldicht mijn vermeten,
Ick blijf by de Goddinne boven alle van waerden,
Die hier beneden by my woont opter aerden.

28.aant.

Tiet ‘wil niet’ dat seyt sy goet ront:
An ‘treckt daer van’ en laet my in 't beswaren:
Truy ‘is luy’ en dubbelt van gront:
Met Trijn ‘sout wel zijn’ dorst zijt openbaren:
Weyn ‘wast greyn’ over twee of drie jaren:
Dan sy ‘die nu my’ in minnen doet dolen,
Heeft het wesen ‘van al desen’ gheleent of ghestolen.

29.aant.

Dewijl ghy op een rosbaer wort ghevoert,
Of ghy rijt spelen op een Spaensch ghenet,
U sael is costelijck behanghen en ghevloert,
Daer men altemet danst en maeckt een pret,
Op u tafel zijn silveren kroesen gheset,
Om te drincken een claverblat met een staert,
Daer toe is sachter dan zijd u bedt,

[p. 13]

 

Ghy zijt verlieft op een Hoer vermaert,

 

Daerom kermt ghy, en ghy zijt beswaert,

10

Roepende, wee mijns! Liefste, hebt ghy op my den hack?

 

Wil ick u segghen? ghy claecht van ghemack.

30.aant.

Een proper Meysgen van manieren trot,
Dat heeft dus eens met Mieuwes ghespot
Smorghens als sy vercierde haer jonghe lijf:
Seght my eens Mieuwes, zijt ghy wijs of sot,
Dat ghy smorghens comt als een kijck in de pot?
Comt t' achter-noen, en weest mijn tijt-verdrijf.
Ick wil tavont wel comen, ist u gherijf?
Neen, dan comt het greyn, die ick bemin:
Sint ghy dat wel Mieuwes? Soo laet ick u niet in.

32.aant.

Malcus die gheeft al dat hy mach:
Malcus gheeft voor een appel een veest:
Malcus gheeft woorden voor zijn ghelach:
Maer doe hy niet meer had, was hy bedeest,
Wat hy sou gheven, en hy gaf zijn gheest.

34.aant.

Doe Dirck was een oprecht Man,
Doe had hy slechte cleeren an:
Dan nu hy verclickt, en sticht verraet,
Nu voert hy eenen Heeren staet:
Dus wilt ghy met rijckdom vullen u sack,
Soo moet de Consciency op het rack.

35.aant.

Apelles was de beste Schilder gheacht,
Om de schoone Venus die hy had ghewracht:

[p. 14]

 

Maer u Vader gaet hem zijn eere rooven,

 

Om dat hy u (die de schoone Venus slacht)

5

Soo schoon en suyverlijck heeft volbracht,

 

Dat men u schoonheyt niet en mach vol loven:

 

Door Apelles beeldt dat soetelijck lacht

 

Is menich Jongman in minnen versmacht:

 

Want daer was niet waer me men 't vyer mocht doven:

10

Maer soo daer om u yemant druck verpacht,

 

Wilt ghy hem helpen, ghy hebt wel de macht.

 

Daerom de const van u Vader (in alle hoven)

 

Gaet alleen om u schoonheyt alle consten te boven.

36.aant.

Nel beroemde haer teghen Elsgen Boelen,
Datse in 't Reguliers Hof, noch op de Doelen
Haer leven gheproeft heeft Wijn noch Broot
Sy seyt, sy sou haer schamen daer over te bringhen
Den gantschen nacht met danssen en springhen:
Maer sy wil blijven aen de eer, wed ik om een koot,
Om datse van niemant daer wort ghenoot.

38.aant.

Een Vriessche Vrou gheheten Thiet,
Die doet haer over al noemen Griet,
En haer dunckt dattet even veel’ is:
Maer had sy te voren ghehieten Moertgen,
Sou sy wel willen hieten Hoertgen,
Nochtans hier niet dan 't selfde scheel’ is.

41.aant.

Ons Buerman heeft van als groote overvloet,
Dan nochtans sietmen dat hy altijt wroet
Om meerder winst, 't sy spaed' of vroech:
De Fortuyn gheeft menich te veel, maer niemant ghenoech.

[p. 15]

44.aant.

Ick en hoorde niet soo geern de Nachtegael singhen,
Of Wijn te drincken mocht my soo niet verfreyen,
Ick en soude niet soo geern danssen en springhen,
Ick en at niet soo geern bout of pasteyen,
Als ick had een kusken van u te cryghen,
En dan noch wat meer, dat ick wil swyghen.

47.aant.

Petemoey Nel hout my altijt te voren,
En raet my dat ick een wijf moet trouwen:
Sy seyt, ick heb daer een voor u vercoren,
Die haer handen wel steken can uyt de mouwen,
Sy can wasschen, schueren, backen en brouwen,
En doen alle huys werck reyn uytermaten,
Die een man wel in eeren sal houwen,
Sy can wel manierlijck een reden praten,
Oock heeftse veel croonen en ducaten,
Ick gheloof, segh ick, dat sy goet, ryck, en koy’ is,
Dan ick hoor aen u woorden wel datse niet moy’ is.

48.aant.

Ut liefde soo soende de Man zijn Moer,
Ut liefden heeft Loeris zijn Wijf ghesmeten,
Ut liefden heeft Jorden ghetrout een Hoer,
Lurcumdeyntgen custe door der liefden secreten
T Paert voor de naers, daer de Bruyt op had geseten.

50.aant.

Ick ghebiede mijn dienst om decken om steygheren,
Ten behoef van een Meysken met roode wanghen,
Sy wilt my niet gunnen, sy wilt my niet weygheren;
Maer altijt soect sy manier om te verlanghen:

[p. 16]

5

Mocht ick haer, Priape, met mijn armkens omvanghen,

 

En dan ghebruycken nae mijn begeeren’ vyerich,

 

So sou ick u hooft met een Cransse stofferen’ cierich.

51.aant.

Hans poep en staet het boerten niet wel aen
Al is hij een Boer, hy en can gheen boert verstaen.

52.aant.

Spytighe Neeltgen sweert by God Almachtich,
Datmen om sus niet cust haer mondeken ghepresen:
Ick wilt wel ghelooven, en 't is warachtich:
Want Neeltgen gheeft ghelt, als sy ghesoent wil wesen.

54.aant.

T'is seecker nooselijck datter is ghebeurt,
Harmen en Mieuwes hebben vrients cap gescheurt,
Doe sy elck aen een eyndt begonnen te trecken;
Maer 't is niet noodich datmer veel om treurt:
Want het blijven noch evenwel twee malle gecken.

56.aant.

Mocht yemant weten wat hem soude ghebeuren,
En dan zijn toecomende hinder vermyen,
Soo waert reden nae sulcke conste te speuren.
Dan moocht ghy 't wetende gheensins ontryen:
Wat baet dat ghy 't weet, en nochtans moet lyen.

57.aant.

Meester Canjaert heeft my verweten,
Dat mijn maet en ick zijn twee vreemde Poeeten:
Dan kende hy hem selven, hy sou swyghen saen,
Want zijn Moeder is van de Westfaelsche slavinnen,

[p. 17]

5

En van hondert sou sy de Vader niet kinnen,

 

Hy is vreemder dan vreemt: Maer woude hy gaen

 

Bicken stront, daer was gheen vreemder Haen.

61.aant.

Mijn Boeltgen moet zijn een aerdich dier,
Die een ander immer soo lief heeft als mijn,
Die haer laet ghenoeghen met een stuyver drie vier,
Die soo lief peuselaer drinckt als Rijnsche Wijn:
Maer die gout wil hebben en peerlen fijn,
En weet te segghen dits lecker, en dat is moy,
Laet die een Merry zijn voor 't groote hoy.