Uit Roemer Visscher's Brabbeling. Deel 1

[p. 5]

Totten Leser.aant.

Gunstighe Leser, ick hadde wel ghehoopt dat dese mijne brabbeling met mij gesturven soude hebben, en voort begraven op 't Kerck-hoff van verghetelheydt: Dan sommighe van mijn Vrunden hebben dese pylen uyt mijn koocker ghetoghen bij een teffens, sonder dat ick dat gevoelt hebbe: jae en eer ick sulcks ghewaer geworden ben, hebben haer lappen te hoop ghewurpen, en soo bij den Drucker ghebracht, om mijn misverstandt Jan alle-man inde mondt te gheven, en segghen dat ghedaen te hebben om mijn eere te verbreyden, ghelijck oft een groot en loflijck ding was met den Narren-stock geloopen te hebben, bekennende goetronds dat ick in 't ijs ghevallen, en noch niet volcomen uyt het wrack op 't drooghe Landt ghecomen ben. Wat isser dan anders te verwachten dan schimp en berispinghe van dier lieden kinderen, wiens Voor-ouders ick wel eertijdts met Momi ellen, wicht en mate henlieder ghebreken toe-ghemeten ende vertoont hebbe. Dus wil ick u ghebeden hebben dat ghy niet voorder wilt in 't werck treden, dan de Wetten en Willekeuren van den alder-doorsichtichsten Godt Momus u toelaten, sonder dat ghy my voor de Vierschaer van Zoylus sult betrecken: Want ick weet wel dat die crachtighe doorsichtighe Sanct, die de echte man is van de H. Waerheydt, niet anders sal toe staen, als de clare loutere Waerheyt, die zijn beminde Huys-vrou hem is, sal raden: Maer de Rechters van Zoyli Vierschare willen gheen partijen hooren, spreken sententie op des aenghevers segghen: Maer dit overgheslaghen, soo ben ick noch in meerder sorghe, als ghy ghehoort hebt. Wat is doch dat? maer als een groot deel van mijn genannen bij den anderen sullen vergaert zijn, om den God Baccho sacrifitie te doen, dan sal de Roemer over de tafelen gaen, en heeft hy dan een knurf, wrack of gael,

[p. 6]

dat sal sonder twijffel niet versweghen, maer wel scherpelijck ghesift over nauwe zeven, of door den buylsack ghejaecht worden, al haddense anders niet te segghen, als: Nulla placere diu nec vivere carmina possunt, quae scribuntur aquae potoribus. Nu sie ick sal d'ander segghen, dat ghy den Man wel kent: Want waer hy by onse laghenoodts inde kroech komt, daer smijt hij de glasen uyt.

Voort goetgunstighe Leser, moet ghy my oock helpen ontschuldighen by de Pylaerbyters, wiens memorie soo cleyn is, datse gheheel vergeten, wat sy bedreven ende gheseydt hebben, doe sy Cupidoos hoet met pluymen in triumphe opt geyle hooft setten: jae dat meer is, aen des minnen Gods bescheeten luyers haer spitse neus ghesnoten hebben: ick meen die verwaende god-wouts heylighe Mannen, die niet lyden mogen datmen een vorck een vorck hiet, en beleefdelijck alle ding bij zijn rechte naem noemt: teghen dese wil ick my niet verweren, dan beveel sulcx u gonste en genade, die mij beter sullen verantwoorden dan ik selfs soude konnen doen: Want men seydt dat de Keyser voor een spreecwoort hadde, dat hy hem liever wilde stellen teghen de grootste Hertoch off Grave die in zijn Hof was, dan tegen een vande alderminste Broeders van Sinte Franciscus oorde, want d'een weet dat hy zijn meerder moet verswijgen, en d'ander wil met zijn onschamel back-huys dwars door de poorte, sonder aensien van persoon, tijdt ofte weerdicheydt. Dan ick ben al moede van dus te ratelen, en ghy ooc, denck ick, hebt liever een Varcken te hooren gnorten, dan mijn dusdanich schryven te lesen. Daerom wil ick het inde Windt slaen, ghelijck men de pluymen want, die van selfs wech vlieghen. Nu dan adieu, vaert wel, tot dat ick u come berispen, dat ghy te veel om my ofte om mijn cluchten lacht, ginnickt of gabt.

ELCK WAT WILS.

[p. 7]

 

Vraecht yemant, is Roemer uyt zijn sin,

 

Dat hy met brabbeling maeckt vuyl zijn papier:

 

Soo vraecht hem weder meer noch min,

 

Wat sal hy dan doen? sal hy gaen te bier?

5

Wat leydt daer an, alsmen moet rasen,

 

T'is so goet int papier, als in de glasen.