Multatuli Encyclopedie

Mingaud, François-,

(m. spelt Mingo) Cail (of Vauvert) 1774 - Rotterdam 1847, bekend Frans biljart-virtuoos en auteur van Noble Jeu de Billard. Coups extraordinaires et suprenans qui ont fait l'admiration de la majeure partie des souverains de l'Europe. Executés par mingaud, ancien capitaine d'infanterie au service de la France, (Brussel: Jobard; heruitgave in het Engels in 1835; gegevens ontleend aan de Woordenschat van Taco H. de Beer en E. Laurrillard, 1899).

In Idee 133 (1862) gebruikt m. de naam Mingo voor een Haarlems biljartdub-president (vw ii, p. 350); in 1872 ‘verschlimmbesserte’ hij in een noot bij dit idee Mingo tot Maingaud (vw ii, p. 679).

Hildebrand (ps. van *Nicolaas Beets) leert in zijn Camera Obscura (1839) zijn neef Stastok ‘als geen groot Mingo’ kennen. De 16e druk van 1886 - en alle latere drukken - vermeldt de variantlezing de schrijfwijze Mingaud. In Hildebrands Na Vijftig Jaar. Noodige en overbodige ophelderingen van de Camera Obscura. 2e, Geheel herziene druk (1888) is een uitgebreide noot over deze figuur opgenomen; enkele van de daarin vermelde biografische gegevens verschillen echter van die in bovengenoemde Woordenschat.

Op Hildebrand na geven bovengenoemden als juiste schrijfwijze: mingo, zijnde een benaming voor een uitstekend biljartspeler, vooral in de spreekwoordelijke uitdrukking: ‘(nog) geen groot mingo zijn’.

J.G. Frederiks onthult in het tijdschrift Noord en Zuid (1885) minder aangename details uit het leven van François Mingaud.