Multatuli Encyclopedie

Hooft, Pieter Cornelis-,

Amsterdam 1581 - Den Haag 1647, prozaschrijver en dichter. In 1609 werd hij door Maurits benoemd tot drost van Muiden, baljuw van Gooiland en hoofofficier van Weesp. In 1610 trouwde hij met Christina van Erp. Nadat zijn vrouw in 1824 was overleden, huwde hij in 1827 Eleonora Hellemans, weduwe Bartelotti. De zomers bracht Hooft door op het Muiderslot, dat weldra een ontmoetingsplaats werd voor letterkundigen, die met de Muiderkring worden aangeduid.

Zijn hoofdwerk, de Nederlandsche Historiën (20 ‘boeken’, Amsterdam, 1642), is in de stijl van Tacitus geschreven.

m. hield niet van Hooft en van de Muiderkring. In Idee 1240 schrijft hij:

‘Wat er van de “verlustigingen” op 't Muiders slot tot ons kwam, boezemt my geen hoog denkbeeld in van 't zielevoedsel waarmee Hooft en z'n geestverwanten tevreden waren in hun ónverlustigde uurtjes. Ik weet zeer goed dat velen hierover anders denken of liever dat velen zich nog altyd opdringen, fyn geestelyk levensgenot te vinden in 't gerymel en de redekavelingen van den “Muiderkring”.’ (vw vii, p. 464)

In Idee 731 schrijft hij over Hooft:

‘Deze boekenmaker levert een der duidelykste voorbeelden van de apigheid die zovelen bederft. Niet alleen schreef hy 'n croustilleus latyn-hollands - z'n frasen lyken op geschroeid leer - niet alleen bootste hy den styl van Tacitus na - zegge: diens schryfmanier, een groot verschil! - een testimonium paupertatis dat hem, N.B. door onze hoog-en zeer-geleerde letterbeotiërs als verdienste is aangerekend, maar hy vond er geen bezwaar in, hele volzinnen onveranderd over te nemen, en dus brutaal te stelen, zodat eigenlyk welbeschouwd, Tacitus medewerker is geweest aan de “Nederlandse Historiën”. Dat droomde de man niet, toen hy z'n boekjen over de Germanen schreef!’ (vw iv, p. 455-456)

In Idee 1017 vergelijkt hij de Nederlandsche Historiën met Tacitus' Historiae, en laat aan de hand van een groot aantal door Hooft bijna letterlijk overgeschreven passages uit de Historiae, zien ‘hoe vreemd er soms is omgegaan met het begrip: oorspronkelykheid’ (vw vi, p. 302-305). *Vondel