Het land van de dorst

Boom-town

Tripoli heeft volledig het karakter van een boom-town. Als een goudgraverskamp is het in tien jaar de weg gegaan, die noodzakelijk belanden moet in een groote stad, in een grootstad misschien. Naast de etablissementen van een hevig-modern geinstalleerde tandarts ligt een klein, duister genever-insteekje. De coiffeur, die acht dagen na Parijs al de primeur heeft van het nieuwe, litterair benaamde parfum, deelt zijn huis met het winkeliertje, dat sinds de kruistochten maismeel en gedroogde tuinboonen verkoopt. In de koffiehuizen pruttelen al een eeuw lang dezelfde nargiléhs, en houden schorre grammophoonplaten de herinnering levendig aan de honderd kilo's zware, en dus voor Arabische begrippen overschoone Habibah Messika.

De straten zijn gevarieerd van welstandspeil, evenals de huizen en de menschen: asfalt en houtblokken in het centrum, prachtig gladde wegdekken, waarover de snelle Isotta's en Fiat's schaatsen; modder, en door een klein buitje in malaria-moerassen omgeschapen aarden wegen in de buitenbuurt.

Overal, ook in Tunesië en in Algiers, hebben de steden van Noord-Afrika dat wonderlijke, tweeledige gezicht. De mentaliteit van de oudere inlander wordt niet diep beroerd, het blijft bij een vluchtige kennismaking, bij een interesse, welke niet verder gaat dan de buitenkant.

[p. 116]

Hij accepteert de radio, en handhaaft tegelijk met alle kracht zijn primitieve muziekinstrumenten. Hij drinkt kinderlijk verheugd zijn koffie uit de geweldige espresso-machines van Europeesche makelij, zonder ook maar een enkele dag zijn traditioneele koffiehuis voorbij te gaan.

Telkens vlecht hij zich uit het nieuwe, uit het Noorden en uit het Westen gekomene, een nieuwe krans van distinctieven. Zoo draagt hij, als was het een ritueele kleeding van eeuwen her, plichtmatig de van elastieken zijstukken voorziene bottines, die bij ons slechts door eerbiedwaardige of met voet-ongemak bezochte lieden worden gefrequenteerd.

Hij stelde zich uit een kruising van gekleede jas en raglan een wijde, vanaf de taille klokkende koetsiersjas samen, en bevestigde aan het bloote-been-stuk, tusschen de elastieken bottines en de zoom van de plechtstatige jas, twee blinkende, oud-modische sokophouders. Het totale gevolg was, dat hij belachelijk werd, ontdaan van het langzame, statige, door de val der vele draperieën nog geaccentueerde Oostersche wezen, en het uiterlijk kreeg van een Congoleesche heerenknecht, die bij het vertrek van zijn baas een koffer vol oud-modische afleggertjes ten geschenke kreeg.

Natuurlijk wandelen ook alom nog de vasthoudenden, die drie, viermaal in hun leven een vrij groote som neertellen voor een nieuwe, soliede bournous, en die zich schoeien met de prachtige, hard-gele sloffen, die sterk en sierlijk zijn.

Maar juist het z.g. notabele deel van deze inlandsche bevolking, juist de bezittenden die vaak over de toon-

[p. 117]

bank van de Banco di Roma leunen, zij demonstreeren in hun toilet die walgelijke, cultuurlooze wansmaak.