Het land van de dorst

Groot en Heerlijk....

Kleine opschrijfboekjes, half vergane blaadjes met notities van Italianen die exploratiereizen maakten in wat thans de Italiaansche kolonie Libia is. Wat wordt de romantiek van de ontdekkingsreiziger nuchter, als men dit alles ziet. En wat wordt het fascisme in zijn expansiedrang naar de vierde kust menschelijk en begrijpelijk. Want dat is het duidelijke betoog dat deze Mostra voert: de absolute, door niets tegen te houden wil van het huidige Italië, van het fascistische Italië, de koloniën te maken tot een wezenlijk en levend deel der groote natie.

Vreemd, hoe een dergelijke idee, abstract toch, en zeker niet gemakkelijk visueel voorgesteld, tastbaar gemaakt voor het minder diep denkende deel van de natie, in de Italianen leeft en dagelijks méér levend wordt.

Op de Via dell' Impero, in de schaduw van het Colosseum, kan men tegenwoordig vier groote, imponeerende landkaarten zien, van gekleurd marmer en

[p. 32]

maar weinig letters, waarin de ontwikkelingsstadia van het Romeinsche Rijk duidelijk en helder worden voorgesteld. Iedere voorbijganger ziet, en hij ziet het niet te ontloopen duidelijk en dwingend, dat eenmaal dit rijk, als een groote, Europa en Afrika omklauwende leeuw, in de tijden gelegen was. En als hij dan het wilde huilen hoort van de wolvin op het Kapitool, en hij ziet hoe de zon, bronshard en kantig, krachtige schaduwen werpt achter de beelden van die eenmaal dit rijk dwongen groot te zijn, dan moet hij zich bezinnen op de dag van heden, de dag, waarop in dit rijk die geen oogenblik aflatende wil: groot en heerlijk te zijn, opnieuw levend geworden is.

Op deze kleine tentoonstelling breekt dat door alle détails en rubriceeringen heen. Italië wil in een fractie van de tijd die andere landen daarvoor noodig hadden en hebben, de koloniën maken tot gebieden, waarin de wezenlijke goederen van de beschaving, na geimporteerd te zijn, worden opgenomen, geabsorbeerd, om dan het cultureele leven van de ingelijfde gebieden te doen stijgen tot het peil, waarop zich het leven van het oude werelddeel pleegt te bewegen.