Doa tuut 't

Monoloog voor stem en tuba

[p. 16]

5

Verdomme wat een gezeur
dit is toch geen schrijven!
't is toch ook geen praten!
't is verdomme bijna...
't is verdomme bijna stikken
't is verdomme een gedoe
alsof je tussen twee bladzijden zit
en geplet wordt
omdat iemand uitgelezen is
en het boek dichtslaat
met een klap
je zou misschien nog hopen dat er stof opvliegt
van die klap
maar zelfs dat niet
helemaal geen stof
iemand heeft te lang gelezen
en iedere bladzij na het omslaan
zachtjes schoongeblazen
en toen het uit was is hij nog wat gaan bladeren
vóór hij het dichtsloeg
precies waar ik zat

bij het woordje
Pap

[p. 17]