blie kós ich neet zeen mit mien euverwinning. In de viefentwintjig korte zinkes die v'r dao veurgesjótteld krege, zoot neet ein meujlik waord. Doe mós aevel mer wete det ze in Remunj nooit den waal op zich Hollesj oetsjpraeke, mer neet mit 'n i sjrieve mer mit 'n j. Of det es ze in Vols verkouwe bös, se dao neet wie in gans Limburg en hieël Nederlandj mit ou, mer mit au mós hooste.
Zoea kin ich toet vervaeles toe doorgaon. 't Liektj waal of v'r gèn sjpelling- mer sjpelingregels höbbe. Es of v'r hie 'n Roead-Gael-Greun Beukske höbbe, wobie zich idderein mer get aantóddeltj.
Maaktj 'ns 'n toch door Limburg en gaotj van Göttekaove euver Kirchroa en Sint-Joas nao Thoear. Ich höb de name gesjreve wie die dao oppe plaatsnaambördjes sjtaon. De ao-klank in Göttekaove en Kirchroa wurtj versjillendj gesjreve, en de oa-sjriefwies van Kirchroa en Sint-Joas gans anges oetgesjpraoke. De oea-klank van Sint-Joas en Thoear, plaatse die hemelsbreid nog gèn tieën kilomaeter vanein aaf ligke, is weer anges gesjpeldj. Waem 't kin volge, moog 't mich kómme oetlègke. En es g'r oeats nog 'ns get in 't Limburgs wiltj sjrieve, laotj uch 't plezeer neet bederve.