Platbook 1. Columns

[p. 40]

Toos Schoenmakers-Visschers
Ein in memoriam sjrieve

Pen gereid, papier blank veur mich oppe taofel. Ein in memoriam sjrieve, ein klein sjtandjbildj effe oprichte veur dae eine daag, dae lèste daag baove de aerd, dae lèste daag nag liefelik bie ós, tösje ós. Ein laeve besjrieve wat veurbie is, wat gelaef is toet 't op waar. 't Geit neet meer, 't is versjlete waerde gezag. 't Is good gewaes waerde ouch gezag en daomit waerde neet bedoeld det 't ech good waar gewaes, nae meer det 't waar gewaes.

Ich moog 't in 't plat doon. Bie ós inne kèrk is det gans geweun, goddank. Ich dink truuk aan de äöpeningstoesjpraok inne kèrk bie de mès van de goude broelof van pap en mam. Alles op papier, in 't Nederlands. Saoves van te veur wól ich det nag ins effe doornumme. En dan det geveul: gaon ich taenge oos mam en pap Hollands kalle? Det geef 't zich toch neet! Wie zetje höb ich oos pap en mam Hollands heure kalle? Ich höb 't in 't plat gedaon, rech- sjtreeks van hert toet hert.

Det wil ich noe ouch doon, noe mam neet meer bie ós is. Effe de gesjtalte oprope van dees vrouw, oots kindj gewaes. In oos ouge laefde det kindj allein op foto's, ouch 't jónk maedsje. Veer kinde de getrouwde vrouw - moder van kinger. Ze moogde awd waere, drie van häör zeve kinger moogde det neet.

Det waas intens lieje. Amper vraoge nao 't waoróm en veural de kuns van aanvaarde. Ein kwestie van gelouf. Klein waar ze, klein mer dapper. Ein sjterke vrouw waer-

[p. 41]

de gezag. Waar ze sjterk? Haet ze oots los kinne laote? Weite veer wat ze van binne leej? Sjterk moosj ze zeen veur ós jao.

Oos gelök waar häör gelök, zo wèrk det bie moders. Cieferde zie zich zelf neet te väöl weg? Det waar noe einmaol in dae tied, waert zo gemekkelik gezag. 't Gelök in 't kleine te zeuke waar häör eige. Wie genaot ze vanne blome! Gèn sjónder zinnea's es die van mam, op ein bèd gezejd, de kleure aeve sjoon en aeve kwetsbaar wie 't lae- ve. Ich zal noots meer nao zinnea's kinne kieke sónger aan mam te dinke.

Ein lank laeve haet ze moge höbbe. Ein gans sjtök gesjiedenis van 1910 toet 2005. Mit verhaole euver de oorlog zeen v'r groot gewaore. Det ware gèn sjoon verhaole. Häör laeve waar ein laeve van wèrke en bae, van mitlaeve, in leid mer zeker ouch in vruid, mit idder wo ze mit te make kreeg. Kinne loestere en kinne zjwiege, 't heurde bie häör.

Mesjien is 't ouch veur mich baeter noe te zjwiege. Wie of wat ich ouch in ein in memoriam neersjrief, ich doon häör tekort. En 't bildj van häör sjteit gebeiteld in ós. Aaf is 't noots, veer blieve d'r ós laeve lang nag aan wèrke, same, in 't plat.