Platbook 1. Columns

[p. 35]

Maria Scheres
Sjrieve in twie taole

In us vekaansie hadde v'r al drei kier de runde gemaak door de Supermarché um theeleechskes te vinde. Noe kinne veer us tamelik helpe in 't Fraans meh theeleechskes is e woord dat-s te zelfs mèt 't beukske Hoe zeg ik het in 't Frans neet zals vinde. Doezend kier leus te thoes 't Fraans woord op de does en noe koste v'r allebei neet d'rop kome. Tot miene maan de does oet de rek pakde ...bougies! Veer es Mestreechtenere stoonte dao us herses kroomp te dinke um d'rachter te kome tot v'r dat woord in us dialek nog bijnao daogeliks gebruke. Allein sjrieve v'r't aanders. Euze lach sjaterde door de winkel. Eve later zaote v'r in e klein caféke. Terwijl v'r zaote te wachte op us bestèlling kaome die boezjies netuurlik weer op taofel. Inèns tikde miech eine op m'n sjouwers en zag in 't Groeselders: ‘Meh keend, boezjie ès toch gei Groeselders.’

Esof m'ne stool oet brannende boezjies bestoont sprong iech op en reep, ouch in 't Groeselders: ‘Nei, dat ès neet woer!’ Aon 't täöfelke achter us zaot 'ne awwe scoutingvreund oet mie geboortedörp.

‘Jaowaol,’ zag heer druug, ‘bie ós zek v'r kieëtste.’

Op zoe e memint bótse mien twie taole boe iech in leef en sjrief.

Lang, hiel lang geleje bin iech verhuis nao e aander dialek. 't Spreke daovaan had iech miech gaw eige gemaak. Pas wie iech 't ouch ging sjrieve leep iech tege handicaps op. Al lik mie geboortedörp mer 'ne kilometer of ach vaan de plaots boe iech noe woen, 't versjèl in klaanke is groet.

[p. 36]

Ouch mie geboortedialek kós iech neet sjrieve. Um noe't versjèl tösse die twie dialecte good oonder de kneej te kriege, moos iech ze allebei liere sjrieve. Dat waor e werk vaan val doed.

't Sjrieve vaan us mojerstaol is wie 't liere vaan 'n nui taol. De spelling, meh ouch de opbouw vaan 'n zin kin gaans aanders zien. En iech zaot mèt twie dialecte. Dao zien wäörd die v'r 't zelfde oetspreke meh toch aanders sjrieve, beveurbeeld: denken. In 't Groeselders sjrijfs te dat es deenke. In 't Mestreechs es dinke. In die kojl veel iech in 't begin nog al 'ns, soms tot leidsjpats vaan autochtone. Meh die zelfde autochtone zat iech wel mèt naodrök en stökske krosjelevlaoj of krónselevlaoj veur inplaots vaan kruusbesse. Kruusbesse is de vernederlandsing vaan kruisbessen. Zoe meujlik 't is um neet beïnvloed te weurde door 'n aander taol.

Meh die kruusbesse waore neet mie groetste kruus. Iech höb daovaan gelierd, boemèt iech neet wèl bewere tot iech noe foutloos sjrief.

Bleef de vraog of iech m'n geveulens in me verhuisdialek zjus zoe good zouw kinne verwoorde es in me geboortedialek. In d'n mojerstaol kins te väöl raker zien, deper goon. E bruudsje mèt e haaf verke d'rop is 'n väöl raker umsjrieving vaan 't geveul vaan gasvrijheid daan 'n uitgebreid gedekte tafel.

't Aantwoord op die vraog is nein en jao.

Nein es te nog midden in e verwèrkingsproces zits. Rauw emotie is neet te besjrieve in 'n aander taol. Meh zoe gaw 't rauwe devaan aof is geit 't wel. Tenminste es te de taol good beheers. En de beheers te allein mer good es te ouch d'rin kins dinke.

[p. 37]

Iech zal e veurbeeld geve. Pas höb iech e book geleze van Kader Abdolah, 'ne vtöchteling oet Iran. Sinds 1988 woent heer in Nederland. Via de beuk vaan Jip en Janneke en 't leze vaan väöl Nederlandse poëzie heet heer ziech die taol eige gemaak en sjrijf heer noe rechstreeks in die taol. Heer kin dus dinke in zien nui taol en daodoor zien emoties dao in ute.

Sjrieve in 'n aander taol is lestig meh is ouch 'n oetdaging. De lèks de lat nog hoeger. Meh mien ervaring is tot 't wel geit. Of iech 't noe oetsjäöter of oetsjater, iech veul 't zelfde in die twie taole.