Frits Criens
Modertaal
Al minstes vieftieën jaor sjrief ich eder waek eine column in Dagblad de Limburger. In 't dialect van Hale. Modertaal hètj die rubriek. Ich merk aan de reacties det miense mien sjtökskes waardere.
't Zeen doorein lichte verhaole die dun bie de laezers sjtaon. Die ze bie wieze van sjpraeke zelf mèt haje kinne make, of in eder geval toch häöre buurman of häör buurvrouw. Verhaole van klein, herkinbaar leid. Klein, herkinbaar ergernisse of plezeerkes. Äöver miense wie de laezers zelf, mèt häör sjoeën en minder gooj kenj.
Waat mien laezers ouch aansjteit, is 't dialect. Want sjoeëns we oos modertaal de ganse daag kalle, is d'r neet väöl te laeze in die taal. De meiste Limburgers geit 't laeze van dialect troewes sjlecht aaf. Door de regelmaot van mien columns liere miense bietje bie bietje häör eige taal te laeze. Det is väör mich ein groeëte raeje väör die sjtökskes te sjrieve.
Väör ein taal te liere laeze, zeen korte, herkinbaar tekste ideaal. Ich maak dan ouch mèt opzèt gein ingewikkeldje zinne, gebroek gein ónnuedig gelierdje wäörd. Mer ouch gein kinjerechtige verkleinwäörd. Ich probeer de Limburgse maneer van zègke en oetdrökke in iere te haoje. De grammatica te respectere. Mer ich bèn d'r neet extra op oet väör aoj wäörd te gebroeke. De taal van mien columns mót taal van deze tied zeen, en väöral good, eige Limburgs.