Colla Bemelmans
Priessjete mit sjrieve
In Limburg wiert al zösteen jaor de Veldeke literatuurpries oetgereikt. Det is eine belangrieke pries ómdat de beteikenis nao ein taal dèk aafgemaete wiert aan de literaire prestaties. En wiejer ómdat dit vuur sjrievers boete internet 't inseligste podium is woeë ze zich kinne maete mit angere. Daobie kónne ze weite woeë ze literair óngevier sjtónt. De pries geit nao eine sjriever dae 't bèste verhaol, gedicht of tonieëlsjtök ingesjikt haet.
Elk jaor waere tösje de 80 en 200 werke ingesjikt, doer zoeë'n 35 pès 75 luuj. Mieë gedichte es proza, mieë luuj oet Nederlands Limburg es oet Belsj (West Limburg), mieë mansluuj es vrouwluuj. Väöl werke höbbe e hoeëg heemkundekarakter, gónt uëver de hei, de kirmes, de processie nao Sjerpenhuëvel. Angere meine de voeëgel aaf te sjete doer mer väöl ouw wuurd te gebroeke. Ouch gieëf 't dèk hollandismes: krant in plaatsj van gezèt, wortele vuur moere. De groeëtste ziekte is de dwangrijm, erger es sinterklaosversjes. Soms dink ich: es de Muze kóste kalle zouwe ze zjwiege. D'r zit wieënig humor in de werke; misjien kump dat ómdat me angs haet vergelieëke te waere mit 'n buut, die vreuger toch ein van de bekindste dinger waor in 't plat. Wat haet e good gebit vuur doel es me neet kint lache.
Soms sjrieve ze d'rbie: 't is ech gebuurd. Baeter zou zin: 't is zoeë gefantaseerd dat 't ech liek. Ech is vuur de gezèt, fantasie vuur de literatuur. Vaere zint sjoeën, meh d'r mót 'ne voeëgel in zitte. Wat me sjrief mót örges