Tomben

[p. 35]

de tombe van j.c. bloem

Letters en cijfers, die de regen vult,
staan, duurzamer dan brons, op deze steen.
De zon schijnt door de wolkenranden heen
zodat hij, als ik buk, alles verguldt,
maar daarmee tegelijkertijd onthult
dat het ook alles is: er is er een
die op zijn hurken zit bij wie verdween
en terugnam waar de regenwurm van smult.

Daar staat een regenboog: mijn hart springt op.
Die hardsteen kon er anders wel weer af
en ik erin. Ik draai me nog eens om.
De zon is doorgebroken. Op de top
van de afgeknotte zuil boven het graf
fluit er een de uitkomst van de regensom.