Tomben

[p. 36]

de tombe van s. vestdijk

Die in weerkaatsing steeds wordt aangevoerd
loopt liever langs de gracht dan door de straat.
Hij vreest voortdurend dat hij zonder staat
voor hij de hoek bereikt. Omzichtig loert
hij in de glazen: bepaald overvoerd
lijkt hij hem niet, een schim van wie daar gaat,
hij drukt hem alsof hij niet echt bestaat-
het is een sterven dat geen mens ontroert.

Te steil die brug. Daar zien we rechts en links
spiegeling aandragen in duizendvoud -
van niets. Van hem niet. Ik ben er niet bij.
Of heeft pw Afdeling Bruggen slinks
aan nieuw het dwarsprofiel verleend van oud?
Heb je drie eeuwen? Dan verschijnen wij.