Tomben

[p. 34]

de tombe van paul van ostaijen

De sneeuw verscherpt haar vele verre lichten:
ik ga met open ogen tot haar in.
Vannacht sta ik nog maar aan het begin
van vele verschillende vergezichten
wier constellaties mij tot niets verplichten
want hun verschil is geen verschil in zin-
afstoting, scheiding, min en wedermin
zijn onontkoombaar in dit ongerichte.

God werpt geen teerling, heeft er een gezegd.
Oorzaak is bijgeloof, zei nummer twee.
Drie, niet te vangen voor een aporie:
plaats of impuls kan worden vastgelegd,
niet beide. Maar de toekomst die ik zie
gaat alle kanten uit, behalve mee.