Tomben

[p. 30]

de tombe van p.c. boutens

Nog ligt door Schelfzee en Jordaan het pad
naar het beloofde land. Van heil en taal,
wartaal en onheil wacht ons een gastmaal,
waarvan je al gauw zult zeggen: ik ben zat,
terwijl een ander als een kannibaal
lillende brokken mensenvlees aanvat
en bekkenelen aansleept voor zijn schat
hoofdschedelplaatsen op schrijftafelschaal.

Ik presenteer je er een olijfje bij.
Stoot het tot olie voor een wonderlamp
die na een week nog brandt. Wat aan de joden
beschoren was staat voor ons op een rij
die brandend groeit, bewarend voor een ramp-
de doden doen begraven door de doden.