Tomben

[p. 29]

de tombe van marie boddaert

Waar twijfel woont aan eigen dichterkracht
ben ik kind aan huis. Ik ben weggelopen.
Het ijzeren geldkistje vond ik open.
De 24 heeft me daar gebracht
waar ik een kaartje naar Alkmaar ga kopen.
Op terugkeer in de ouderlijke macht
heb ik in een spekhok uren gewacht,
tussen gauwdieverij en straal bezopen.

Het groen van de grootvaderlijke weiden
blijft een verbeelding, net als het zwart-wit
van maar een beetje gevaarlijke koeien.
Ik zou er nu zo naar toe kunnen rijden.
Ik doe het zelfs, het is een korte rit
in de eigen oubliette en in de boeien.