Tomben

(1989)–Jan Kuijper– rechtenstatus



[pagina 17]
de tombe van jacobus revius Wiens blanke borst dee bruisen een fontein laat ons niet onbesproeid. Wanneer een vlaag uit onverwachte hoek ons bij een vaag verlangen, bij een kleine zielepijn, een grote ramp achterlaat met de vraag waar die verwaaide woorden goed voor zijn- dan nemen wij het wezen voor de schijn en de geschiedenis herhaalt zich traag. En de geschiedenis herhaalt zich vlug: wij zien een wonder, en staan sprakeloos; wij nemen aan, op andermans gezag; wij redekavelen ons wezenloos; wij voelen nog voor Chartres, Dante, Bach, zien ongelovig op ons bloedspoor terug.