Tomben

[p. 16]

de tombe van p.c. hooft

Lustigjes: lustigjes. Lustigjes gaat
de wiek, de zeis, de pijl, de tijd, de dood
(gaat die dan ook weg? In de moederschoot
verzucht de dood dat je hem achterlaat.
Hij komt en gaat, net als de trein, de boot,
het vliegtuig-en de tijd; ik had een plaat
waar een geraamte met een zeis op staat,
waarop een pijl met grijsaard overschoot)

alsof wijzelf de vaste sterren zijn,
de maat van alle ding. Toch groeien wij,
wij dijen uit, wij lopen uit Gods hand.
Nu zijn wij al een wereld in het klein,
straks schiet een van ons het heelal voorbij
en zet zich vast in de baarmoederwand.