Tomben

[p. 15]

de tombe van justus de harduwijn

Zoet-wijze spraak doet mijn zinnen doorlekken.
Kijk maar aan de achterkant van dit papier.
Verbitterd en verdwaasd. Wat moet dat hier?
Verrek jullie, voyeurs van het verrekken,
ik wil niet tot pervers genoegen strekken
zoals die krekel bij die bête mier,
wiens krassen op geen enkele manier
het smoel van die snob uit de plooi kon trekken.

Lik dan maar door, als die kat aan die vijl,
die ook dacht dat het van een ander was.
Ik plooi me wel, ik loop weer in de pas,
en maak jullie daarmee pas echt bloedgeil.
Daar lekt het al. Alles loopt door elkaar.
Heb je je tong verloren? Stik dan maar.