Tomben

[p. 14]

de tombe van h.l. spiegel

Door wijze raad, door kracht van medicijn
komen wij onverhoopt weer op de been.
Door bed en tafel, lijkbaar en grafsteen
worden wij wond, verwijlen wij bij pijn
en hoeven helemaal niet heel te zijn
en niet rechtop te staan en niet alleen.
Alleen of niet alleen, wij zijn ver heen
als dat geen kwestie is van groot en klein:

de twee komen niet op hetzelfde uit.
Alleen is heel, maar blijft voortdurend schrijnen,
tweeëenheden zullen van puur geluk
niet merken dat alleen wie uit een stuk
is, niet stuk is, maar stralend, bij 't verdwijnen
van rood, van wit en purper, als een bruid.