Met de poppen gooien

[p. 74]

Een echte mevrouw

‘Eigenlijk ben jij ook nog maar een meisje,’ zegt Madelief tegen haar moeder.

‘O ja?’

‘Ja,’ zegt Madelief, ‘ik vind jou helemaal geen echte mevrouw.’

‘Wat is een echte mevrouw dan?’ vraagt haar moeder nieuwsgierig.

Madelief giechelt, want dat is een moeilijke vraag.

‘Nou,’ zegt ze. ‘Mevrouwen hebben ander haar.’

‘Ander haar?’ Madeliefs moeder moet lachen. ‘Wat voor haar dan?’

Madelief weet niet goed hoe ze het moet zeggen. ‘Eh,’ zegt ze. ‘Eh, die hebben haar waarmee je naar de kapper moet. Jij hebt gewoon meisjeshaar.’

‘O,’ zegt haar moeder, ‘en daarom ben ik geen mevrouw?’

‘Nee. En mevrouwen hebben mevrouwen-kleren aan en ze drinken thee met andere mevrouwen. En ze hebben rode nagels en een hoed op. Dat zijn mevrouwen.’

‘Ik heb toch wel eens rooie nagels,’ zegt haar moeder.

‘Jawel,’ knikt Madelief, ‘maar daar moet je een lange, dikke jas bij dragen. En een grote hond aan een lijntje. Enne...’ Madelief moet weer even nadenken, want er is nog veel meer mevrouwigs.

[p. 75]

‘Enne je moet hard praten tegen kinderen. En hoofdpijn hebben.’

‘Nog meer?’ vraagt haar moeder.

‘Ja,’ knikt Madelief. ‘Je moet een man hebben.’

Madeliefs moeder kijkt Madelief ernstig aan. ‘Je hebt gelijk,’ zegt ze. ‘Zou je graag willen dat ik een mevrouw werd?’

‘Niks hoor,’ zegt Madelief. ‘Blijf jij maar een meisje.’